Yoho, YOLO

Het is maandagochtend, 3 juni en ik word om 7.30 uur wakker, opgestaan en ontbijt gaan maken. Ik moest Nicola wakker maken, die lag namelijk nog heerlijk te slapen nadat hij even wakker had gelegen door de langs stormende trein. Daar had ik helemaal geen last van, ik had mijn (motor)oordoppen in :-). ‘Kom op uit bed, so much to see, so much to do!’

We hadden al vernomen van onze Aziatische vriend van het visitor centre in Revelstoke dat in Golden  de Mountain Time in gaat, dat betekend dat het een uur later is dan in Revelstoke, waar ze de Pacific Time hanteren. Zo’n groot land is het dus, dat er zelfs tijdverschil tussen de steden zit! Dus geen tijd meer te verliezen, op pad! 

Nadat we lekker hebben gedoucht in het bijgebouw en alles weer hebben ontkoppeld, stellen we de Garmin in op het plaatsje Lake Louise, wat +/- 87km is. Het is helaas weer een regenachtige dag,  maar dat kan ons niets schelen, we zitten in Canada!!! Onderweg komen we een bordje tegen met ‘Wapta Falls’, dat klinkt belovend en we slaan af. Het is een korte trial van 2,4 km, one-way, naar een mooie indrukwekkende waterval. We hebben onderweg als enige wildlife een red squirrel gespot. Dat was al heel wat, want het was een erg dichtbegroeid bos en de paden waren bezaaid met boomstronken, dus we moesten goed kijken waar we onze voeten plaatsten. Het pad is rechtaan, maar wel blubberig en voor onze maatstaven een aardige klim af en toe. Het uitzicht is het wel waard.

We komen er dan achter dat we vergeten zijn om de filmcamera en de fotocamera op te laden over de nacht…. ppfff stelletje amateurs :-(. Nou ja, dan maar het minimale op film en foto zetten, we zien wel wanneer de apparatuur ermee ophoudt.

Terug bij de RV (zo noemen ze dat hier) besluiten we om meteen door te gaan naar het visitor centre van Field wat nog voor Lake Louise ligt. We werden daar weer vriendelijk geholpen door een mevrouw. We kregen een handig overzicht met de trials in de omgeving, een voorlichtingsfolder over ‘Bear Country’ en een folder met campgrounds inclusief een overzicht van faciliteiten. We moeten wel een campground uitzoeken met elektriciteitaansluiting, anders kunnen we  morgen helemaal niets vastleggen. We hebben namelijk geen generator in onze RV.

We besluiten eerst naar ‘The Natural Bridge’ te gaan, een mooie bezienswaardigheid dichtbij. Dit ligt in Yoho National Park. Het was vroeger een waterval, maar door erosie heeft het water een weg gevonden tussen – en uiteindelijk onder de rotsen door.

Hierna gaan we naar ‘Emerald Lake’, wat om de hoek is, ook in Yoho National Park. Bij aankomst staan er veel auto’s, RV’s en touringbussen op de parkeerplaats. Eerst maar even lunchen in de RV, misschien wordt het hierna wat rustiger. Inderdaad de meeste touringbussen zijn hierna weg. Het is een mooi meer, met helderblauw water. Helaas is de weerspiegeling van de bergen minimaal, omdat er geen zon is. We maken er een paar foto’s van. Opeens biedt een Nederlands stel spontaan aan om een gezamenlijke foto van ons te maken. Altijd leuk! Het is nog een leuke foto geworden ook, al zeg ik het zelf :-). We wisselen even kort met elkaar uit wat onze ervaringen tot nog toe zijn. Zij zijn ook helemaal enthousiast over het land, de natuur en de aardige mensen.

Hierna gaan we op pad naar het langverwachte Lake Louise. Meer drukte dan bij Emerald Lake, meerdere parkeerplaatsen, heel veel voertuigen en ook touringcars - het lijkt de Efteling wel!

We lopen vol verwachting richting het meer. Als eerste valt het grote imposante hotel op. Dit staat in zo’n beetje elke Canadese reisgids afgebeeld en is inderdaad erg mooi. We hadden al opgezocht wat het zou kosten om hier 1 nacht te slapen, de prijzen zijn vanaf 1000 CAD….. We houden het wel bij onze RV. Daar staan we dan voor het grote epische Lake Louise. Helaas regent het nog steeds, dus hier is het uitzicht ook wat minder. We wilde in eerste instantie de trail naar het Teahouse aan Lake Agnes gaan lopen, van +/- 6 km retour. Maar we hebben gehoord van de dame van het visitor centre dat the Teahouse pas op 6 juni open gaat, helaas voor ons. Dus besluiten we om een trial te lopen naar een viewpoint waar je het hele Lake kan bewonderen. Op een bordje werd aangegeven dat de trial 1,8 km is, dat wordt een makkie…. dachten we. Nou niet helemaal, het was een erg steile klim op de meeste plaatsen en halverwege kwam daar nog eens de glibberigheid van de sneeuw erbij! Ja dat leest u goed, sneeuw! Het is moeilijk te beseffen dat we een paar dagen geleden nog in een zwembad af aan het koelen waren van de 25 graden buiten, en nu in de sneeuw lopen. Maar goed, zo blijft het afwisselend :-).

Halverwege staat er een waarschuwingsbord dat je in ‘Bear Country’ loopt, dus je goed alert moet zijn, niet alleen wandelen, niet van de paden af gaan en het liefst geluid maken zodat je de beren waarschuwt. We hebben dus de rest van de weg gezongen en gefloten, heel gezellig :-).

Eenmaal – vrij uitgeput – boven aangekomen, worden we positief verrast door het mooie uitzicht. Het meer heeft een veel fellere blauwe kleur vanaf hier en we kunnen het hele meer inclusief het hotel bekijken. Dit was de klim helemaal waard! Na flink erop los gefotografeerd en gefilmd te hebben (ze doen het gelukkig nog), besluiten we weer terug te gaan. De afdaling was ook bijzonder inspannend, dit zullen we morgen wel voelen denk ik. Bij het vastleggen van onze inspannende afdaling stopt de fotocamera ermee, nou ja, gelukkig staat het belangrijkste erop!

Het is ondertussen alweer 17.00 uur, zo dat uurtje mis je dan wel. We besluiten om de campground op te zoeken, het wordt ‘Lake Louise Campground’, heel verrassend.

We moeten zelfs aansluiten in een rij om in te checken. De campground zelf stelt weinig voor, een strookje groen wat je moeten delen met een andere RV en een elektriciteitsaansluiting. Het water en de dump zijn om een andere locatie, dus daar doen we het niet voor.  Het is wèl dichtbij, een handige locatie om morgen onze reis weer voort te zetten en het belangrijkste: we hebben elektriciteit!

We worden ook hier weer gewaarschuwd dat het ‘Bear Country’ is en krijgen een folder mee met informatie. Een kleine vermelding: er is een apart terrein voor tenten, hier staat een elektrisch hek omheen met 7000 volt! Daar moet je dus niet aanzitten, volgens de Aziatische dame die ons incheckt. Aan de voorlichting en bescherming mankeert dus niets!

We settelen op ons nieuwe plekje, en horen meteen weer dichtbij de befaamde railway. Hopelijk slapen we vannacht weer zo lekker….

Eerst even avondeten maken, worstjes in de pan, groenten uit blik en rijst in een kant-en-klare verpakking in de magnetron. Ja je moet het jezelf wel een beetje makkelijk maken op vakantie, toch! Het smaakt weer lekker en we kunnen de energie hard gebruiken na deze inspannende dag. Even de afwas doen, het hoort erbij. Ons toetje bestaat uit oreo’s :-).

Ik heb kennis gemaakt met onze Engelse buurman, aardige man. Het is erg leuk om zoveel verschillende nationaliteiten tegen te komen, i.p.v. alleen maar Nederlanders (no offence).

Het is wel grappig om vaak dezelfde families tegen te komen bij bezienswaardigheden en campgrounds, dit blijkt een erg populaire route te zijn (of het zijn stalkers….).

Momenteel is het status quo met de situatie van Nicola’s nek. Hij heeft bij bepaalde bewegingen nog pijn, kan wel rijden en lopen, maar geen andere activiteiten zoals raften… helaas voor mij. Hij slikt nog de paracetamol op schema, hopelijk verbeterd het snel.

Even de blog bijwerken en dan bedenken wat de plannen voor morgen worden.

Nicola relaxt weer even de PSP Vita. Voor de mensen die niet weten wat dit is (Ronald). Het is een mobiele spelcomputer met verschillende spelletjes, o.a. een autorace- en een schietspelletje :-).

Helaas geen WIFI op deze campground, dus hopelijk kunnen we hem morgen wel posten…

Groetjes Jennifer & Nicola.