National Park "Plitvička Jezera"

Daar zijn we dan, het eigenlijke doel van Kroatië. Het is de kers op de taart, de room op het toetje, le pièce de résistance, la creme de la creme, el ollo del queque... ik draaf door, je begrijpt wel wat ik bedoel. Je zou denken dat we gelijk naar de meren gaan, maar niets is minder waar. De eerste 2 dagen hebben we andere dingen gedaan. De eerste dag hebben we heerlijk rustig aan gedaan, en pas na de lunch hebben we de motor gestart en zijn we naar Smiljan gereden. Hier is het Memorial Centre van Nikola Tesla te vinden. Een bijzondere plek waar ik graag naar toe wilde. We zijn wat meer te weten gekomen over Nikola Telsa, een briljante uitvinder & wetenschapper die onder gewaardeerd is ten opzichte van andere uitvinders uit zijn tijd. Zo'n beetje alles met onze moderne manier van leven is gebaseerd op uitvindingen van Telsa. Denk aan je magnetron, afstandsbediening, radio, dynamo's en nog een aantal elementen die tegenwoordig gebruikt worden in ons elektrisch netwerk... noem het maar op, allemaal aan hem te danken.  

Ohja, onderweg naar Smiljan zijn we even gestopt. Je moet je voorstellen dat we (ik) lekker als een Sitggy door het Kroatische landschap aan het scheuren was, lekker van de bochtjes aan het genieten, en plots kom je door een bocht zetten en zie je een veld, zo ver als je kan zien met alleen maar paarse bloemetjes. Ik bedoel, dat MOET je toch even zien van dichtbij. Dus ja, dan ga je vol in de ankers en gooi je de golf even aan de kant. (Don't worry, er zat niemand achter ons... dat had ik al lang gezien natuurlijk.) We maken een paar fotootjes, en rijden dan weer door. Je moet er toch even genieten op zo'n moment, waar kom je anders zoiets tegen? Precies..

De volgende dag hebben we weer iets ander gepland dan de meren. Het lijkt er wel een beetje op, we gaan namelijk naar de beren! :-) Er is hier in de buurt (ongeveer een uurtje rijden) in Kuterevo een beren opvang. Deze opvang is opgericht voor baby beertjes die zonder moeder worden gevonden in de bossen. Zo kunnen ze verzorgt worden tot ze oud genoeg zijn om uit gezet te worden. Echter, er worden steeds vaker uitzonderingen gemaakt. Het komt regelmatig voor dat volwassen beren worden 'bevrijdt' van slechte leefomstandigheden. Je kan het je nauwelijks voorstellen, maar sommigen mensen houden deze prachtige dieren in hokjes waar ze nog maar net in passen. Zo ook een beer, die we gezien hebben die steeds hetzelfde stuk aan het lopen was 'ijsberen'. We dachten dat hij misschien last had van stress. Achteraf kregen we te horen van een vrijwilligster die daar werkt, dat deze beer 17 jaar lang in een hokje van 2x1 meter heeft gezeten. Het feit dat hij steeds datzelfde stuk loopt is een kleine verbetering, maar deze beer zal nog een lange weg te gaan hebben voordat hij eindelijk weer 'beer-achtig' gedrag gaat vertonen zoals zijn soort genoten in het andere verblijf. We hebben 5 beren gezien die gelukkig wel een 'normale' voor geschiedenis hebben. Deze zochten zelf naar eten en ze waren sociaal naar elkaar toe. Prachtig om te zien dat deze vrijwilligers zo'n mooi en groot verblijf hebben kunnen opbouwen. Als je in de buurt bent, dan is dit zeker een aanrader. Laat een donatie achter, of koop één van de leuke handgemaakte souvenirs die de vrijwilligers hier maken. Op de weg terug stoppen we nog bij een lief klein bejaard vrouwtje met 4 tanden. Echt een schat van een mens waar we echt geen woord van konden verstaan wat ze zei. Maar, we hebben er een paar lekkernijen gekocht.

Het was de derde dag dat we dan eindelijk naar de meren gaan. Via onze verhuurster Jannie krijgen we de dag voor ons bezoek war tips om de meren te bezoeken. We bezoeken de lagere meren, en de grote waterval. De wandeling is voor ons doen behoorlijk pittig, met alle hoogteverschillen. Maar, we doen alles op het gemakje, waardoor alles wat beter te doen is. Volgens de runkeeper app, die hier prima werkt, hebben we ongeveer 12km afgelegd. Hiervan moeten we ongeveer 2 kilometer afhalen, dat is de afstand die we met de boot hebben afgelegd. Ohja, had ik nog niet verteld. Je kan hier heel makkelijk bepaalde afstanden overbruggen door middel van 'treintjes' en boten. Die treintjes zijn niet echt treintjes maar meer verkapte bussen... zie er heel grappig uit. Die vervoersmiddelen mag je gewoon gebruik van maken, dat zit inbegrepen in je toegangsbewijs voor het park. Het is allemaal wel netjes geregeld hier, en als je weet hoe het werkt, is het allemaal best makkelijk (maar dat is met alles zo....). 

Dan denk je, na zo'n lange dag wandelen ga je toch niet meer bloggen? Dan ben je toch heel moe enzo... ja dat klopt, ik ben KAPOT. Dus ik ga 'm nu ook afronden. Morgen doen we de hoger gelegen meren, en als we 's avonds weer thuis zijn plaatsen we weer wat fotootjes, das leuk. 

Greetz en liefs,

J&N