Kamenjak - Mountainbikes

Zoals ik gisteren al schreef, het bevalt hier prima. Achteraf gezien erg jammer dat we hier 'maar' 2 dagen hebben. Dat hadden we, met de kennis die we nu hebben, waarschijnlijk anders ingedeeld. Achja, voor alles een eerste keer, door schade en schande wordt men wijzer. Vandaag op het program, een fietstocht door Kamenjak. Even wat statistieken, Kamenjak is een natuurgebied in het puntje van Istrië, is ongeveer 3,4 kilometer lang, en het breedste stuk is ongeveer 1,6 kilometer. Het wordt gekenmerkt door de ruige kustlijn, en het heldere zeewater. Veel flora en fauna, en een hele hippe 'Safari-Bar' aan de kust.

Het leek ons wel leuk om de boel te verkennen op de mountainbike. Het plan was simpel, huur een fiets bij de B&B, en fiets het park in en fiets een rondje. Zo gezegd, zo ge-digi-digi-daan. (Natuurlijk met de nodige voorbereidingen vooraf, denk aan water in de rugzak, snacks voor onderweg, camera's.. je weet wel). Het gaat allemaal gemakkelijk.. hoewel, Jennifer had even moeite met het schakelmechanisme, maar zodra ze dat (eindelijk) onder de knie had konden we dan het park in. Alle auto's werden weg gestuurd, betalen pannenkoek. Jawel, per vandaag moest er betaald worden als je met de auto het park in wilde. Wij, als fietsers mochten zomaar naar binnen. Als royalty werden we naar binnen geloodst. Oh das lekker, het gaat hier lekker naar beneden Jen... Whieeeee! Hier naar links, ik zie een bordje fietsers/wandelaars. 'Oh-oh'.. al snel wordt het een steile helling met losliggende keien en grove kiezels. We bikkelen door, we laten ons niet kennen.... oh, toch wel. Met nog tientallen meters te gaan, moeten we toch toegeven en afstappen. Bijna gehaald, shit. En het eerste uitzicht is al geweldig, hoewel we nog ver van de kust af zijn, kan je al goed zien dat dit een bijzondere dag belooft te worden. 

We zetten de tocht voort en het gaat redelijk voorspoedig. De paden zijn veelal goed te doen met de gamellen fietsen (goedkoop). Dus ja, nog geen klagen tot nu toe, hoewel de temperaturen al flink op beginnen te lopen. Achteraf bleek het 29 graden te zijn (oeps...). Zoals ik al zei, het eerste stuk ging prima, en al snel waren we bij het meest zuidelijkste puntje van de westkant. Als het goed is, moet de 'Safari-Bar' hier in de buurt zijn Nic! Volgens de GPS van Jen moet het in de buurt zijn. Meestal heeft ze het dan wel goed, en dat is knap voor een vrouw zonder richtingsgevoel :-). Het bleek inderdaad zo te zijn, we komen bij de Safari-Bar, en natuurlijk is het er rete-druk. We bestellen beiden een gyrosbroodje, water en cola.. je moet goed blijven drinken als het zo warm is. De Safari-Bar is een paradijs voor jong en oud. Het is leuk opgezet met speeltuintjes (schommels, draaimolens, klimrekken) en dat tussen dichte begroeiing, met smalle paden waar je moet bukken om tussendoor te kunnen lopen. Voldoende schaduw, en de zitplaatsen zijn in 'hutten' en/of bosjes zie op een bepaalde manier zijn geknipt dat je er onder kan zitten. Echt een geweldige plek, als volwassenen voel je je meteen een klein kind dat vroeger altijd in de bosjes speelde, en als een kind... tja als kind is het gewoon een avontuurlijk paradijs op aarde. Niet vreemd dat het zo'n populaire plek is. Nadat Jen (naar ons gevoel iets te lang) in de rij heeft gestaan voor de broodjes, en nadat we die heerlijke broodjes op hadden, zijn we nog even naar de kust gelopen. Strand kan je het niet noemen. Je hebt rots, en je hebt de zee. Iets wat lijkt op een strand, dat heb je hier niet. Toch even met de voeten het water in... Brrrr wat koud! Maar, het is zo warm, we moeten toch even afkoelen. Ik maak m'n haren nat, en mijn armen. Meer dan dat gaat er niet gebeuren hoor, niet zoals die gekke Kroaten en Italianen die hier in het water liggen, en op de harde rotsen liggen. Ik vind het wel goed zo. We lopen weer terug naar de fietsen om weer door te gaan. Vanaf hier is het allemaal ruk. Zo goed als het in het begin ging, zo slecht als dat het nu zal gaan. We nemen een verkeerde afslag, en we komen op een stuk van Kamenjak dat, ten eerste slecht staat aangegeven waar je bent, en ten tweede waar we helemaal niet hadden moeten zijn om mee te beginnen. Hier spenderen we ongeveer een uur, op en neer aan het gaan, de juiste weg te zoeken. Stelletje prutsers... We besluiten maar helemaal terug te gaan, waar we vandaan zijn gekomen, en daar zien we wel weer verder. Dat was het eerste goede idee sinds een uur, want daar, aan het begin waar we dus de afslag hebben gemist vinden we ons fietspad weer. Perfect! Denk je... zou je denken... het was vanaf hier nog een uur fietsen. Geen schaduw, nog genoeg drinken bij ons dus oké, geen nood aan de man. Maar wat een afzien, die hitte en dan heuveltje op, heuveltje af. Op een gegeven moment stopten we langs de kant van de weg, onder een boom om even af te koelen. Jennifer besloot haar water maar over me heen te gieten... binnen korte tijd lekker veel afgekoeld. Het is even doorbijten, maar zeker een aanrader als je tegen oververhitting aan zit. We chillen nog wat, en terwijl we rusten komt er een kudde koeien achter ons voorbij. Het is een welkome afleiding van de warmte. 

We zijn er bijna schatje, en vanavond gaan we lekker bubbelen! Ah, die woorden slepen me wel door de laatste meters. Al snel zijn we weer bij de B&B. Het duurde, vanwege dat domme uitstapje, allemaal iets te lang. Maar we hebben absoluut mooie kustlijnen en mooie uitzichten gezien. Oh en blote mensen.. er lagen her en der wat nudisten te zonnen. Al met al zeker geen spijt van de mountainbike keuze, het is allemaal wel de moeite waard geweest.

We eten 's avonds bij het andere restaurantje, en achteraf... jawel een ijsje bij ijs salon Venice, waar de beste man een echte show voor ons uitvoerde. Het maakt het 'ijsje eten' een echte belevenis :-). Tijdens het ijsje lopen we weer terug naar onze B&B waar onze vriend de bubbels heeft klaar gemaakt voor ons. Geweldig ding, helemaal voor ons tweetjes. Massage stand aan, en lekker genieten. BAM, bubbels. Jen zelfs aan de zoete rode wijn, het moet niet gekker worden. 

De volgende dag moeten we alweer uit checken. Hier hadden we best nog een dagje willen blijven. Tipje voor de volgende keer dan maar. Villa Adriana heeft het echt waar gemaakt, en onze gastheer krijgt van ons een dikke 10. We laden de boel weer in, en zetten koers naar Beli te Cres. Het is ongeveer 145 km rijden naar Brestova, allemaal binnendoor zodat we meer zien van het prachtige landschap. Om 11:45 uur komen we aan bij Brestova, de vertrek plaats van de veerboot naar Cres. De boot is net 15 minuten geleden vertrokken, dus we hebben nog even tijd om iets te eten bij de plaatselijke bar. De tijd vliegt, want we zien de boot alweer terug komen vanuit Cres. Het is een tochtje van niks, ongeveer 25 minuten duurt het voordat we op Cres zijn. En, omdat er meer mensen vanaf Cres naar het vaste land moeten, wacht de boot niet op zijn geplande vertrektijd. Dit zodat de mensen op Cres niet zo lang hoeven te wachten op de volgende overtocht. Eenmaal op Cres blijkt dit nogmaals, de rij is enorm!

De wegen hier op Cres zijn.. tja, hoe kan je dat het beste omschrijven? Avontuurlijk. Op sommige plekken kan je prima rijden hoor, gewoon 2 banen zodat je goed met 2 wagens langs elkaar kunt. Maar, de weg naar Beli.... that's a whole nother biscuit. Voor het grootste deel bestaat de weg uit bochten, dus het overzicht is er nauwelijks, en de wegen zijn 1,5 auto breed. Links heb je rotsen, rechts heb je afgrond (of bos). Of, als je terug gaat, rechts heb je rotsen en links heb je afgrond (of bos). Dus... avontuurlijk is misschien de beste omschrijving? Zeg 't maar...

We hebben het hier inmiddels goed naar ons zin. De jongelui uit Duitsland (met zo'n jongeren groepsreis) zijn vanmorgen uitgecheckt, dus de rust is weder gekeerd in Pansion Tramontana. We hebben een waaier kunnen scoren bij de receptie, de mensen zijn behulpzaam hier. Morgen gaan we naar de Blue Caves, een excursie op een piratenboot die ons naar bijzondere grotten brengt... lijkt me supervet, maar dan moeten we het koude water in. Ik vertel je nog wel hoe koud het was. Voor nu, een goede avond en tot de volgende blog.

Greetz en liefs,

J&N.