Bearcubs

We hebben heerlijk geslapen, géén trein gehoord! We namelijk hadden allebei onze oordoppen in. Wel is het hier een stuk frisser en we hebben allebei met een joggingbroek, sokken en lange mouwen geslapen, dat ging prima. Om 8.00 uur opgestaan, eigenlijk een uur te laat volgens onze planning, want we hebben een drukke dag voor de boeg. We zijn dus helemaal door de wekker van de mobiel heen geslapen! En dan te bedenken dat ik thuis altijd bij het minst geringste wakker lig, zelfs mèt oordoppen. Als we uit bed stappen zien we opeens dat we adem-wolkjes kunnen blazen. Dus nu voor het eerst even de verwarming aan, brrrr…. Even ontbijten met cereal en een bolletje, we kunnen er weer tegenaan.

Het zonnetje schijnt en de beide camera’s zijn weer opgeladen, yes! We vertrekken om 9.00 uur eerst naar Lake Moraine, het kleinere zusje van Lake Louise. Dat wilde we gister eigenlijk al doen, maar door het slechte weer en apparatuur waarvan de batterij leeg was, hebben we dit maar naar vandaag verschoven. Het is ook vlakbij en eenmaal aangekomen blijkt het nog aardig rustig te zijn.

We lopen ook hier weer naar een viewpoint waar we het hele meer kunnen overzien. Gelukkig is dit een korte wandeling, met trapjes. Dit haalt het niet bij de trial die we bij Lake Louise moesten afleggen, wat overigens als ‘easy’ wordt omschreven in het foldertje…. Tijdens de weg naar boven horen we een harde, schelle piep en zie ik opeens wat kleins bewegen, het is een Pika. Dat is een klein cavia-achtig beestje, dat precies de kleur van de rotsen heeft. Erg schattig. Hij zit gelukkig net lang genoeg stil om een foto te maken en hij staat ook op film! Even later zien we ook weer onze ‘pindavriendjes’, de squirrels. Deze zijn een stuk schuwer, en zijn moeilijk vast te leggen. Gelukkig hebben een groot zoom-bereik. Eenmaal boven gekomen, genieten we van het fantastische uitzicht. Omdat de zon schijnt, is er een mooie afspiegeling van de besneeuwde bergen in het meer. Het meer heeft ook een mooie helder blauwe kleur, net zoals Lake Louise. Het is ongeveer de helft kleiner, maar zeker niet minder mooi. Wij vinden het zelfs mooier, omdat het duidelijk minder toeristisch is, dus wat natuurlijker. We fotograferen en filmen er weer op los. Helaas moeten we toch echt verder, er staat nog meer op de planning voor vandaag.

Eerst even naar het visitor centre van Lake Louise, waar we informatie vragen over de hikingtrails en campgrounds in Kootenay National Park en de Icefield Parkway. Vandaag gaan we eerst naar Kootenay Park, wat ten zuiden van Banff ligt. Bij aankomst wilde we de trail van Marbel Canyon naar de Paintpots lopen (Paintpots zijn een natuurverschijnsel van waterpoelen die rijk aan ijzer zijn, hierdoor krijgen ze een oranje/okerachtige kleur). Helaas zijn de Paintpots niet toegankelijk doordat er een brug is weggespoeld. We hebben wel een stuk van de Marbel Canyon gelopen en hebben daar een diepe kloof gezien die door duizenden jaren erosie van water is ontstaan. Ondertussen hebben we wat pinda’s achter gelaten voor onze pindavriendjes, die we in de verte voorbij zagen rennen. Op de terugweg lagen alleen de overblijfselen er nog.

Terug bij de camper, hebben we de Garmin ingesteld op Radium Hotspring. We reden op highway 93. Na ongeveer 10 minuten ziet Nicola opeens weer een auto langs de kant van de weg staan…. Er staat iets groots bruin van het gras te eten, een grizzly beer? Nee, dat was het niet…. het is een Moose (eland, of dinosauriër voor sommige… Patricia)! Nicola zet de RV achter de auto en we pakken snel de camera’s erbij. Dit is een zeldzaam moment voor ons en we willen alles vastleggen. De Moose is er niet erg van onder de indruk. Hij drinkt en eet lekker verder. Het is een erg apart dier met een groot hoofd. Erg bijzonder om dit in het echt te zien. We moesten toch weer verder, ook al hadden we hier nog een hele tijd naar kunnen kijken. Ongeveer 2 bochten verder, staat er weer een auto stil… dit keer voor een zwarte beer aan de overkant van de weg! Nicola zet de RV aan de kant en we nemen weer de tijd om alles vast te leggen. Wat een prachtig beest. De beer staat te genieten van het gras, de zon en vooral de paardenbloemen, waar ze helemaal gek op zijn. We moeten toch echt weer verder, anders komen we niet voor het donker aan… Weer op de weg ziet Nicola in een flits nog een zwarte beer aan de zijkant van de weg, maar we hebben te veel snelheid en je kan niet zomaar vol in de remmen gaan op de highway, helaas. Na nog geen 10 minuten zien we weer een auto stilstaan, het zal toch niet weer een beer zijn?! En ja hoor, weer een zwarte beer. Als we dichterbij komen zien we dat ze 3 kleintjes bij zich heeft! Aaaaahhhhh, wat een schatjes! De moederbeer is duidelijk op haar hoede en vertrouwd het niet als het nog drukker wordt met auto’s en campers. Ze stuurt de cubs weer het bos in, maar 1 daarvan klimt heel behendig snel een boom in. Wat een geweldig gezicht! Ja daar staat moederbeer dan met haar goede gedrag, de cub na te kijken en ondertussen de rest en de toeschouwers ongeduldig in de gaten te houden. Gelukkig duurt het niet lang voordat de cub weer naar beneden klautert. Ze rennen snel het bos in en dan kunnen we ze niet meer zien. Gelukkig staat alles op film! Onze dag kan niet meer stuk!!! Highway 93, is the way to go! Gelukkig moeten we morgen ook weer terug over deze highway naar de Icefield Parkway :-). Achteraf bekeken, lijkt het wel alsof het zo had moeten zijn dat de trail van de Paintpots gesloten was, anders hadden we het misschien wel gemist.

Uiteindelijk zijn we om 15.00 uur aangekomen in Radium. Tijd zat dus. We besluiten om eerst naar Brisco te rijden, omdat ik in een blog had gelezen dat daar Osprey nesten (roofvogels) zijn.

Dus de Garmin ingesteld en weer verder. Eenmaal in Brisco, stuurt de Garmin ons een zijstraat in, klopt dit wel? We rijden langs geweldig mooie huizen, de een nog mooier dan de ander. Doe mij er maar één! We krijgen ondertussen het vermoeden dat we verkeerd rijden… Nog even een andere weg geprobeerd, maar geen Osprey nesten. Misschien zitten we al onze ‘wild-life-tax’ voor vandaag :).

We keren weer terug naar Radium en besluiten eerst toch maar even langs het visitor centre te gaan om precies te vragen waar onze geplande camping is en waar die eventuele Osprey nesten zich dan bevinden. We worden weer vriendelijk geholpen en krijgen handige foldertjes mee, met duidelijk erop aangegeven waar de camping is en waar we de Osprey’s en andere vogels kunnen gaan bekijken.

Nicola is ondertussen aardig moe van de rit en alle indrukken onderweg, dus we besluiten om de camping op te gaan zoeken. Die was gelukkig dichtbij. Het loket is gesloten en er staat op een briefje vermeld dat bezoekers zelf een plekje mogen uitzoeken en dat ze morgenochtend moeten betalen bij het uitchecken. Oké dat is nieuw voor ons, maar helemaal goed. We rijden een rondje over de camping en kiezen een mooi plekje uit, dichtbij het douche/toiletgebouw, altijd handig. Het is nummer 13, het zelfde als op de camping van gister. Misschien is het wel ons geluksnummer?!

Nicola gaat gelijk even op bed liggen en valt niet lang daarna in slaap. Ik besluit de rest van de camping te gaan verkennen. Op mijn wandelingetje ben ik een hert en een paar eekhoorns tegen gekomen.

Om 17.00 uur werd Nicola wakker. We hadden allebei nog geen trek en we besloten om eerst naar de Radium Hotspring te gaan om weer lekker te dobberen in warm water. Onderweg komen we een pizza-restaurantje tegen in het centrumpje, dit ziet er toch wel verleidelijk uit. Wat kan ons het schelen, het is vakantie, pizza here we come! Het duurt ongeveer zo’n 20  minuten voordat de pizza’s klaar zijn. Mooi, kunnen we ondertussen even tanken. We willen eigenlijk ook nog een bijl kopen om het hout voor de firepit vanavond klein te hakken. Dat zijn namelijk behoorlijke houtblokken. We kopen er gelijk een bij het tankstation. Nicola heeft er al helemaal zin in, om zijn eerste vuurtje aan te steken! Dit was door het weer niet eerder mogelijk, tot grote teleurstelling van het piromaantje :-).

Tijdens het tanken spot Nicola een groepje big hoorn scheep achter het tankstation! We gaan even dichterbij kijken. Door de warmte liggen ze lekker relaxt en het lijkt ze niets uit te maken dat we dichterbij komen. Ze ogen wel indrukwekkend met hun grote hoorns. Na weer de nodige film en foto-opnames gemaakt te hebben, is het tijd om de pizza’s op te halen. We eten ze op in de camper. Het smaakt weer goed. We hebben zelfs nog wat over, voor de lunch voor morgen. De zon fikt er aardig op los. Toch wel een rare gedachten dat we vanochtend zelfs de verwarming aan moesten doen… We hebben dan ook veel zin om weer een lekkere duik in een zwembad te nemen.

We reden naar de Radium Hotspring, waar veel reclame voor wordt gemaakt in de reisgidsen. Het is een heerlijk groot warm bad met natuurlijk bronwater. Ook hier is het niet zo druk. Dat is het voordeel als je buiten het hoogseizoen reist. We genieten, ontspannen en kijken terug op een geweldige dag. We kunnen niet benoemen wat we nu het mooist vinden, wij vinden alles geweldig!

Na weer fris en fruitig te zijn, keren we terug naar de camping. Weer gesetteld op ons plekje, kan Nicola dan eindelijk de bijl uitproberen en zijn firepit aansteken! Het gaat natuurlijk in een keer goed. Stoeltjes erbij, marshmallows op onze – al in Golden aangeschafte – telescopisch uitschuifbare vork gepakt en genieten maar. Nicola is druk met zijn vuur en ik zit met de laptop ook lekker buiten aan de picknicktafel, de blog bij te werken. Does life get any better?! Helaas hebben we hier ook weer geen WIFI. We proberen morgen bij het visitor centre de blog van de afgelopen 2 dagen te posten. We willen jullie namelijk niet de foto’s van de oh zo schattige kleine beertjes onthouden :-).

Tot de volgende post….

Groetjes Jennifer & Nicola.