Surat Thani - Monkey Training School

Onze eerste nacht in de bungalow hut is niet echt een goede. Het is even afzien vergeleken met 4 nachten in de Honeymoon suite. Arjan heeft een ontzettend mooi frame gebouwd voor de klamboe, waardoor er geen klamboe tegen je lichaam of hoofd aan komt. Enig nadeel alleen: er zitten een paar muggen in. We denken dat het komt omdat het net een paar gaten heeft, maar achteraf gezien zullen ze gevangen zijn tijdens het opmaken van het bed. Maar goed, we mogen niet vergeten waarom we hier zijn. We willen zien en ervaren hoe deze prachtige apen worden opgeleid hier, daarover later meer.

Het ontbijtje wat we krijgen is Europees, lekker een beetje yoghurt (wat Arjan zelf gemaakt heeft), koffie en tosti's met lekkere kaas. Helaas werkt het tosti apparaat niet goed mee, dus we krijgen misvormde tosti's. Maakt geen reet uit natuurlijk, het wordt in je maag zeker niet mooier. Na het ontbijt gaat Jennifer even douchen, ik praat met Arjan over motoren in Thailand. Blijkt dat Arjan vroeger veel motor heeft gereden, en ook op het circuit met een eigen circuit motor. Leuke klik en veel gespreksstof! Hij doet hier veel zelf. Ze verbouwen ananas, papaja, bloemen, uiteraard kokos, groenten zoals sla, komkommer, en heel veel Thaise groenten waar ik de naam niet van weet. Ze hebben hier een eigen compost tank. De tank is van aluminium, en zit vast in een frame waarin het langzaam rond kan draaien (aangedreven door een kleine elektromotor. Daarin dumpen ze tuin afval, de tank laten rond draaien en er start een natuurlijk proces op waardoor alles wat erin zit een soort van tuinaarde wordt. Een briljant ding, ze zijn in één klap van het tuinafval af, en ze hebben perfecte potgrond voor de planten in de kassen, en de ananasplanten. Verder liet hij me zijn installatie zien (ook zelf gebouwd) van hydrocultuur t.b.v. ontkiemen en laten groeien van diverse soorten groenten. Eerst groeien de plantjes daar, daarna gaan ze over naar de kas waar ze doorgroeien tot eindproduct. Het is een mooie manier van leven, maar het is ook zeker hard werken (helemaal met temperaturen boven de 30 graden).

Genoeg gepraat voor nu, het is tijd om ons klaar te maken voor de plannen van vandaag. Arjan en Somyai moesten voor de hydrocultuur iets halen in de stad (bepaalde meststof en een pomp). Dat kwam mooi uit, dan konden wij mooi meerijden naar de boottocht. We worden afgezet en keurig op tijd staat de boot met vriendelijke Thai ons op te wachten. De tocht begint op de grote rivier die door Surat Thani gaat. Dan slaat de boot een aftakking in van de rivier van de stad af, dus richting de buitenwijken. Door deze wateren komen we langs bijzondere plekjes die je normaal gesproken nooit zou zien als je massa toerisme opzoekt. Dit zijn plekjes waar een Thai zelf komt. Het is mooi om te zien dat zo dicht bij de stad ook hele mooie natuur te vinden is. We zien veel palmen langs het water, mangroves en ontzettend veel huisjes op palen. Sommige huisjes zijn meer krot dan huis, andere huisjes zijn meer villa dan 'huisje op palen'. Plots zegt onze Thaise stuurman: "Look look, a baraan, a baraan". Ik mag er eigenlijk geen grapjes over maken, maar het klonk wel grappig. Natuurlijk bedoelde hij een varaan. Daar zat ie dan hoor, langs de kust van het smerige water, lekker te chillen in de zon. Het zijn echt toffe beesten om te zien. We zien er nog 3, iedere keer langs de kust of in het water. Of eerst op de kust en dan duikend in het water. Na een rondje gevaren te hebben, komen we weer uit op de plek waar we de aftakking in eerste instantie hadden genomen. Tijd om nog een stukje over de grote rivier te gaan. We komen langs vissersboten, langs veerboten (vanaf Surat Thani kan je met de veerboot naar de eilanden Koh Tao, Koh Phangan, Koh Samui). Ook komen we langs bepaalde gebouwen waar een enorm geluid van vogels vanaf komt. Onze vrolijke Thaise stuurman probeerde iets uit te leggen wat met vogels te maken had, maarja zover waren we natuurlijk zelf ook al gekomen dat er vogels in die gebouwen zaten. We gaan weer terug naar de afhaal plek, het is een ritje van ongeveer een uurtje geweest. Wel de moeite waard, we hebben leuke dingen gezien waar je anders nooit zou komen. Arjan staat ons alweer op te wachten. Hij vroeg ons hoe het was, en of we ook bij de zwaluwen zijn geweest. Oh, dat was het geluid dus. Die gebouwen zaten vol met zwaluwen. De eitjes zijn hier een delicatesse, dus krijgen de zwaluwen een eigen gebouw om volop te kunnen broeden. Je zou het niet willen, naar een zwaluwclan wonen. Dat zijn de meest luidruchtige diertjes die je maar kan bedenken.

Tijd voor lunch is aangebroken. Dat is wel iets bijzonders geworden. Vandaag eten we bij een Thais 'restaurantje' aan de kant van de weg. We zijn de enige 'falangs' (blanke buitenlander) hier, maar we zijn van harte welkom. De tafeltjes zijn klein en laag, de stoeltjes zijn klein en laag. Het lijkt wel alsof we aanschuiven bij een theekransje op een peuterspeelzaal, alles is van speelgoed en klein, totdat we de borden met eten krijgen… gewoon een hele maaltijd met rijst en red pork. Arjan zegt, als ik het moet vergelijken met iets wat iedere Nederlander wel kent, dan is het Babi Pangang. Hij heeft enigszins wel een goede vergelijking gemaakt, maar het smaakt toch net iets anders. Hoe dan ook, het smaakt echt superlekker!! We nemen ook nog wat te drinken erbij, 1x een water voor Jennifer, 3x een drankje wat lijkt op ijskoffie voor Arjan Somyai en ikzelf (dacht dat het Ong heet, maar Jennifer brengt met in twijfel nu). Anyway, het restaurantje zou je geen 2 stuivers geven hoe het eruit ziet, maar het eten is werkelijk fantastisch. Dat alles voor 50 Baht per persoon (inclusief drinken).  Even snel omgerekend, ongeveer 1,25 per persoon….
We keren terug naar ons verblijf, en na een korte pauze gaan we door naar de grot en daarna de waterval. Het is ongeveer 40 km rijden naar de grot. We rijden over verschillende soorten wegen en Arjan verteld ons een heleboel over de regio en dingen die hij heeft meegemaakt. Hij is een rustig type, we kunnen het goed met elkaar vinden. Bij de grot aangekomen moeten we toegang betalen tot het Nationaal Park dat ons 400 Baht kost totaal. Maar als het goed is, hoeven we niet bij de waterval te betalen, omdat het binnen hetzelfde park valt. We rekenen af bij een slecht Engels sprekende dame, 'four thousand Baht please'. Excuse you? Je bedoeld zeker 4 honderd… ze weet blijkbaar het verschil niet tussen thousand en hundred. Ach, het is maar een nulletje verschil. Arjan grapt wat met de gids, die elkaar waarschijnlijk al tientallen keren hebben ontmoet. Het was de bedoeling dat Arjan zou achterblijven, maar de gids dringt erop aan dat hij mee komt. Why should I, I've been here at least 25 times already. De gids blijft aandringen. Uiteindelijk laat hij zich overhalen, maar onder de voorwaarde dat hij niet hoeft te betalen. Gek genoeg ging de gids ermee akkoord…

The Khamin Cave, een grot die een hoge ingang heeft. We moeten 280 treden op, volgens onze gids (die wel goed Engels spreekt). Dus, dat wordt wat met die warmte! Ongeveer 10 minuten, 280 treden, en 3 liter aan zweet lichter, komen we bij de ingang van de grot. Alleen dit al is de moeite waard, het lijkt op iets uit een Indiana Jones film. Prachtige planten omringen de ingang van de grot. Door het bladerdek van de hoge bomen dringen een paar lichtstralen door die de boel mooi verlichten. Het is adembenemend… of was het de klim die letterlijk onze adem weg nam. Hoe dan ook, het is een prachtige plek! We lopen verder naar een plek waar er stoeltjes staan (voor de mietjes die de klim niet aan kunnen haha) en waar een bord staat met een kaart van de route die je kan lopen in de grot. Een deel is lineair, maar een ander deel is een cirkel waarbij je dus niet 2 keer hetzelfde pad bewandeld.  We krijgen zaklampen mee (van die verstralers met een handvat eraan), ik dacht er niet zo veel bij - ga er eigenlijk vanuit dat het voor geval van nood is, als de lampen uitvallen die de grot verlichten. De gids doet zijn lamp al aan, en begint te lopen naar een donkere holte wat dus het begin van de route lijkt. Hallo? Het is donker binnen? Oké dan! Op goed geluk lopen we de grot binnen, verder en verder. Het is na tientallen meters, op de lichten die we bij ons hebben na, ontzettend donker. We horen een luid gepiep door de grotten gaan in de verte. We lopen door en komen bij een stalen trap die we af moeten om verder te komen. De treden zijn op z'n Thais, heel klein en weinig stijging/daling per trede. Eenmaal beneden lopen we het pad verder. Pas dan wordt duidelijk dat de grot normaal gesproken verlicht is, zo zegt de gids, maar de lichten zijn in serie geschakeld. Denk aan een ouderwetse kersboom verlichting, één lamp is stuk en ze doen het allemaal niet meer. Dat is precies wat er in de grot is gebeurt, er zijn honderden lampen die de boel normaal gesproken mooi verlichten, maar nu is alles gitzwart. Het zorgt er wel voor dat de grot een andere beleving krijgt. Alles wat normaal gesproken zou leven in zo'n grot met weinig tot geen licht, is er in overvloed. Er hangen honderden misschien wel duizenden vleermuizen in de grot. Het is een mooi tafereel, alle vleermuizen lijken met elkaar in gesprek door ontzettend hard te piepen naar elkaar. Ze zijn redelijk groot, tussen de 10 en 30 cm zou ik schatten (weinig licht, dus lastig in te schatten). Een stukje verder laat de gids ons zien dat er kevertjes in de grot leven en een soort van sprinkhaan met ontzettend lange voelsprieten. Deze insecten leven alleen in donkere omgeving, en zo zegt de gids, hebben ze geen ogen maar die lange voelsprieten om de weg en voedsel te vinden. Geen idee waar ze van leven, er groeit helemaal niets in de grot behalve enorme stalactieten en stalagmieten (uiteraard gevormd over duizenden jaren). De grot heeft een duidelijk loop pad wat we moeten volgen, normaal gesproken dus verlicht. Dit pad gaat met een aantal treden per keer steeds omhoog en omlaag. Op een bepaald stuk, ongeveer na ongeveer honderd meter in de grot, komen we een ander insect tegen (Andy, sla dit stukje maar even over). Het is een mega spin, de grootste die ik ooit heb gezien in het echt. Het lijf is zo groot als m'n duim, en de poten zo lang als m'n vingers. Jennifer loopt achter me, en ik stop voor haar en waarschuw dat ze moet stoppen... te laat, ze heeft hem al gezien. De spin zit stil op de optrede van de trap (ongeveer 13cm hoog, en het beest past er nauwelijks op).  We twijfelen even, de spin zit helemaal rechts, we zouden er eventueel langs komen.  De gids zegt: "This is a small spider, even bigger ones further in the cave". Oké dan, bedankt voor het wegnemen van de twijfel, we gaan wel weer terug. Ik vraag ter bevestiging aan Jen, die in een soort shock toestand achter me staat. Jen zegt nog: "Als je echt wil kunnen we wel verder hoor". Nou, dat lijkt me niet een goed plan, dus we besluiten terug te gaan. De grot is leuk, maar ik denk dat we het leukste nu wel gezien hebben. Ik leg ze even uit dat Jen een fobie heeft, spinnen zijn niet haar ding. De gids en Arjan zijn even verbaasd over ons besluit, maar ze begrijpen het wel en zeggen er verder weinig over. De weg naar buiten verloopt snel, en de weg naar beneden gaat uiteraard veel sneller dan de weg naar boven. Ieder nadeel heeft z'n voordeel, we hebben een korte tocht door de grot gemaakt, dus hebben we nu meer tijd voor de waterval!

Vanaf de grotten is het ongeveer 10km naar de waterval. De weg ernaartoe neemt ons over bergachtige wegen met leuke hellingen en dalen, leuke bochtjes en een omgeving wat het beste te omschrijven is als 'jungle'. Toch wel leuk zo gereden worden, je kijkt je ogen uit onderweg. Eenmaal bij de waterval, moeten we nog een korte wandeling maken van ongeveer 20 minuten voordat we het 'mooiste' punt bereiken. Onderweg lopen we over een pad wat goed te bewandelen is. De omgeving is er prachtig en loopt langs een riviertje met enige kleine watervalletjes als voorproefje. We zien een aantal mensen verkoeling nemen in het water. Begrijpelijk, het is een ontzettend warme dag vandaag en de benauwdheid is behoorlijk. Het zweet gutst aan alle kanten, de straaltjes lopen langs het gezicht. Wat wordt dat dadelijk lekker afkoelen in het water. We wisten van tevoren niet hoever het lopen was, maar gelukkig na 20 minuutjes is daar de waterval! Weer niet zo mooi als de Erawan watervallen die we 4 jaar terug hebben gezien. Ik vrees dat niets dat kan overtreffen… Deze waterval heeft in ieder geval zijn eigen charme, midden in een vallei met een mooi uitzicht over de rest van het water wat naar beneden stroomt. Het wel een indrukwekkend gezicht en het vallende water maakt een enorm kabaal. Tijd om af te koelen! Er is verder niemand (behalve Arjan dan, die weer met ons was mee gelopen), dus we hebben een soort van privé zwem-waterval. Omdat we zelf zo warm zijn voelt het water ontzettend koud aan… perfect om af te koelen dus!! Terwijl we het water inlopen horen we bij wijze van spreken het water sissen tegen onze warme lichamen. De visjes happen af en toe aan onze benen om te checken of het ècht niet eetbaar is wat het water in komt lopen. Gelukkig geen visjes met tandjes, anders had het zeer gedaan. Na even in het water gedobberd te hebben is het weer tijd om te gaan. We zijn beide al moe en de warmte put ons sneller uit dan normaal het geval zou zijn. We lopen rustig terug en genieten nog even van de mooie omgeving. In de verte horen we gerommel, er is onweer op komst. De rit naar huis is redelijk lang, we komen in de spitstijd terug. In Surat Thani is dat ook gewoon lekker druk, dus het is rond 18:00 uur voordat we terug zijn bij The Monkey School.

We krijgen weer lekker eten van Somyai. Het is Tom Yam Kai, een Thais gerecht wat bestaat uit rijstsoep en kip, en een soort van kipnugget met apart geserveerd een mild zoete saus (wat voor de doorsnee Europeaan nogal scherp is). Ontzettend lekker klaar gemaakt en de ingrediënten van eigen bodem (behalve de kip, die is gekocht). We praten weer na over de dag en bespreken de plannen voor morgen. We krijgen dan een demonstratie en uitleg over de training die ze hier aan de apen geven.

Vanavond zullen we beter slapen, de gaten in de klamboe zijn dicht geplakt en de muggen krijgen een dosis gif voor de kiezen. Ze overleven het niet… die rotmuggen.

Tot de volgende blog!