Khao Sok - Tree Top Jungle Karaoke Safari

All aboard!! All aboard!! The Night Train… Met 2,5 uur vertraging komen we aan op onze bestemming Surat Thani. Geplande tijd om 07:09, we komen pas 09:30 uur aan op de bestemming. Het blijkt dat de nacht trein altijd vertraging heeft na zo'n lang traject. Who cares, we zijn op vakantie. Met de angst om onze halte te missen (de bijna rampzalige ervaringen van 4 jaar geleden nog vers in het geheugen) durfden wij het niet aan om de wekker niet te zetten. Dus, wekker om 06:30 uur… Vroeg wakker worden in combinatie met af en toe wakker worden in de trein… dat kan niet goed zijn voor je uithoudingsvermogen op de dag. Trouwens, deze vakantie is weer goed voor 'eerste keren' doorbreken. Zo heb ik voor het eerst in mijn leven, als ontbijt: "Roerei met ham en worstjes op, met toast en OJ" (orange juice). Ik moet je zeggen, dat smaakt verdomde lekker!

Het vergt weer wat skills om de locatie te vinden waar we moeten zijn, en achteraf blijkt het allemaal weer makkelijk, als je het maar weet. We worden al opgewacht met en luxe bus waar 9 mensen in kunnen, we zijn met z'n 6en dus dat past makkelijk! Na iedereen een handje gegeven te hebben worden onze koffers deskundig in de auto gezet door de vriendelijke Thai, en we kunnen onze weg vervolgen. We moeten 120km rijden naar onze bestemming in Nationaal Park Khao Sok. Onze boomhut wacht daar op ons voor welgeteld 1 overnachting in de jungle.
In de bus zitten we met onze reisgenoten, 4 Nederlanders (!), 2 jongens uit Texel, Pieter (27 jaar) en Jonathan (geschat net zo oud). De eerste echte mensen die ik ooit ontmoet heb die van Texel komen. En een stel van ongeveer 45-50 uit Dieren (in de buurt van Arnhem), Robert-Jan en Manita. Pieter rijdt motor, en heeft ook een Go-Pro cam bij zich, dus we hadden voorlopig even genoeg gesprekstof voor later op de dag. Op de heenreis waren wij niet echt spraakzaam, het was een lange nacht in de trein.

Anyway, de weg naar de Tree Tops is lang, met veel bochten en bij vlagen heftige hobbels in de weg. Afgezien van het defensieve getoeter van de chauffeur en de hobbels, was het een aangenaam ritje. Dat toeteren, vraag je je nu af, dat deed hij om ongelukken te voorkomen. Denk aan een hond die zomaar wil oversteken, een motorrijder die zonder helm in de wind geen auto hoort aankomen… dat soort situaties. Dus eigenlijk wel aardig van die meneer dat ie toetert, het is gewoon beter voor zijn voorbumper…

Eenmaal aangekomen bij de Tree Tops, over een hobbelig weggetje waar je niet harder dan 5 á 10 km p/u kan halen, worden we naar onze kamers gewezen. We krijgen kamer nr. 6, de twee Texelse mannen krijgen kamer nr. 5 naast ons. We delen dus 1 huisje, een twee-onder-een-tree-top