Horsebackriding

Vanmorgen ging de wekker om 7.30 uur, ik ging er om 8.00 uit. Ik was lang ervoor al wakker van de jeuk. Met de hike naar Kinney Lake ben ik een paar keer gestoken, en heb er een aantal flinke muggenbulten aan over gehouden. Maargoed, als ik dan naar buiten kijk… een heerlijk zonnetje! Ik loop meteen naar de office, want ik moest om 8.00 uur laten weten aan Sue (dezelfde mevrouw die ons gister hielp) of we wilden gaan rijden, zodat zij ‘the horse-guy’ even kan bellen. Zo, we gaan om 9.30 uur paardrijden, een grote droom van mij komt vandaag uit; paardrijden in Canada op quaterhorses! Dan komt de grote taak om Nicola wakker te maken en uit bed te krijgen. Er is weinig beweging in te krijgen. Dan maak ik maar eerst koffie en pancake’s. Toen moest Nicola er toch echt wel uitkomen (het is ondertussen 8.30 uur, een zeer mooie tijd om eruit te komen, lijkt mij). Ik vertel hem tijdens het ontbijt het goede nieuws dat we zo gaan paardrijden! Nicola is nog niet wakker genoeg om enthousiast te reageren :-).

We kleden ons om en melden ons om 9.30 uur bij Sue. We moeten eerst natuurlijk het aansprakelijkheidspapiertje ondertekenen en zeggen we dat we de 1,5 uur rit willen doen. Er is namelijk ook een rit van 3 uur! Dat is even iets te veel voor onze bil-spieren :-), we moeten nog een paar dagen doorkunnen namelijk. Het is maar goed dat we dat even aankaarten, want Sue was er eigenlijk al vanuit gegaan dat we de 3 uurs rit wilden doen. Toen naar de horsies! Ze zijn al gezadeld en staan rustig te relaxen in de zon. Jason is onze guide voor vandaag, het is een jonge man die oorspronkelijk uit Vancouver komt en nog nooit buiten BC is geweest. Zo, hebben wij even wat verhalen voor hem :-). Nicola krijgt heel toevallig het paard toegewezen die hij gister geholpen heeft door het prikkeldraad vast te houden, hoe toevallig! Zij heet: Sparrow, een erg lief en rustig paard. Ik krijg een mooie witachtig appaloosa paard toegewezen, die Geronimo heet en dit is ook een lief, rustig paard. Jason rijdt een mooie zwart-witte paint die Cochees heet, dit paard is iets pittiger en lijkt wel de leider van de kudde te zijn. De man die de paarden had gezadeld (waarschijnlijk de eigenaar) legde aan ons uit dat de paarden gewend zijn om beren te zien en dat ze hier niet van schrikken. We moeten alleen iets alerter zijn, zeker als we opeens moeten wegrennen. De paarden zullen de beer eerder opmerken dan wij. We rijden het bos in, dan volgt er een smal paadje met veel stenen, kunnen de paarden hier wel overheen lopen?! Ja hoor, met gemak, dit zijn ze duidelijk gewend. Het is erg mooi en leuk om te zien hoe makkelijk ze dit doen en met grote precisie hun hoeven plaatsen. Sommige stukken zijn erg steil, dit is geen probleem voor ze. De paarden zijn in zeer goede conditie en lopen rustig achter elkaar aan. Respect voor de paarden, ik doe het ze niet na, een hike lopen met ongeveer 90 kilo op je rug!  Het pad laat het niet toe om te galopperen, maar we kunnen wel een kort stukje draven (trot). Wat we helemaal niet erg vinden, Nicola houdt toch niet van dat wilde gedoe. Na ongeveer een uur rijden voelen we onze spieren goed (lees billen). Jason biedt aan om alsnog de 3 uurs rit te doen, dit houdt in dat we een tussenstop maken en een hike van ongeveer 30 minuten doen naar een waterval, Moul Falls. Dit klinkt goed in onze oren, dus stappen we af en Jason zet de paarden vast aan een touw. Zo dat voelt even lekker! Jason stuurt ons de richting in van de waterval en we mogen zelf het pad naar beneden wandelen, we hebben daar 30 minuten voor. We hebben geen horloge, dus we moeten maar even schatten hoelang we erover doen. Het is een steil rotsachtig pad met hier en daar verraderlijk gladde stenen (Nicola is even goed onderuit gegaan, hahahaha, sorry kon mijn lach echt niet inhouden, gelukkig heeft hij er niets aan overgehouden!). Toen we eenmaal beneden waren, zien we een mooie waterval en door het zonlicht ook nog eens een regenboog. Het is prachtig! We kunnen nog een stuk naar beneden en zelfs achter de waterval langs. Dat laatste doen we niet, maar we hebben wel voor de waterval gestaan en mooie foto’s kunnen maken. Hoelang zijn we ondertussen al onderweg? Geen idee, maar we zijn (weer) de enige twee op deze rit, dus wat maakt het uit! Dan weer omhoog, dat gaat een stuk moeizamer dan omlaag (logisch). Totaal zijn we wel zo’n 10 minuten (geschat) bezig geweest om weer omhoog te klimmen. Toen kwam Jason ons ophalen en konden we opstijgen. Dat was een heerlijk gevoel, na zo’n hike! Een goede afwisseling dus van paardrijden en hiken. Dan weer op de terugweg. Wat een heerlijk weer om te paardrijden, we vermaken ons goed. Als we weer in de buurt van de ranch komen, horen we de rest van de paarden al hard hinniken, ze hebben ons al in de gaten :-). Tijdens de rit zijn we geen beren of herten tegen gekomen, jammer maar misschien wel beter zo. We stappen af en kijken hoe Jason de paarden afzadelt en ze weer in de wei laat bij de rest van de paarden. De paarden worden enthousiast begroet door de rest, leuk om te zien. Even wat drinken, rollen door het zand en dan weer grazen van het gras in een mooie grote weide. Wat een leven hebben die paarden! We bedanken Jason vriendelijk en gaan weer naar the office om te laten weten dat we tòch de 3 uurs rit hebben gedaan en dus even moeten bijbetalen. Het was het goed waard!

Daarna, moe maar voldaan, terug naar de RV wat nog geen 50 meter verderop is. We hebben erg trek en lunchen even. Wat zullen we nu doen? Er zijn nog wat trails die we graag willen doen, maar we zijn wel erg moe van de ochtendactiviteit. Eerst even chillen dus… we vallen allebei in slaap en worden pas 2,5 uur later wakker, oeps. Nou we hadden het nodig dus. We moeten ook hoognodig boodschappen halen, want ons water is op en we hebben geen avondeten. We gaan terug naar the office om aan Sue te vragen waar de dichtstbijzijnde supermarket is. Die is in Clearwater, in Wells Gray hebben ze dat niet. We zeggen meteen dat we nog een nacht willen blijven en rekenen af voor ons verblijf, omdat we morgenochtend willen vertrekken. We vragen meteen om de bizon-steaks, want dat wordt onze avondmaaltijd, we zijn benieuwd! We bedanken Sue hartelijk voor de goede en vriendelijke service. Toen met de RV naar Clearwater, waar we de boodschappen hebben gehaald. Nicola wilde graag wat Canadees bier proberen, dus wij de liqour store in. We hebben daar een six-pack gekocht, lekker voor zo bij de bbq. Toen weer terug naar de rach, we hadden alweer een goede trek opgebouwd. Meteen de bbq aan en ik heb de salade en wat gebakken aardappeltjes gemaakt. Nicola kreeg nog wat tips om de steak goed te bereiden, van de eigenaar die even langsliep. Aardige mensen! Toen kwam het moment dat we gingen proeven….. tromgeroffel…. Het was….. HEERLIJK! Misschien speelt het mee dat we hier grotendeels in de buitenlucht leven, veel activiteiten ondernemen en we ondertussen helemaal fan zijn van Canada, maar het was echt een van de lekkerste steaks die ik ooit gegeten heb! Het vlees is wat vettig, maar als je dat even wegsnijdt dan hou je lekker mals, sappig vlees over wat héérlijk smaakt! Even wat zout en een beetje peper en genieten maar. De truc om het vlees goed te bereiden is; op hoog vuur braden (op de bbq), 4 minuten aan iedere kant en het vlees ondertussen niet draaien. Zo is het mooi medium / well done. Als je het vlees helemaal doorbakt is het snel erg taai en verliest het z’n lekkere smaak. Dus Nicola heeft het precies goed gedaan!

Hierna even uitbuiken en bedenken wat we morgen gaan doen. We gaan richting Whistler, maar dat is 550 km, dus zo’n 6 uur rijden zonder pauzes. Dat is teveel voor 1 dag, dus willen we ergens een tussenstop maken. Nicola heeft de kaart bekeken en komt uit ergens halverwege op: Clinton. We zoeken dit plaatsje op in onze handige BC campinggids en ons oog valt op: Clinton Pines Campground (mèt WIFI, dus jeej!). Die gaan we morgenochtend meteen even reserveren voor 1 nachtje en daarna door naar Whistler. Verbazingwekkend zitten we nu weer op onze planning, geen idee hoe we dat gedaan hebben, maar wel fijn!

Nicola gaat de afwas doen bij het douchegebouw, zo sparen we weer water van de RV. Ik werk de blog bij, zo zijn de taken goed verdeeld! Nicola maakt hierna weer even een vuurtje in de fire-pit (die mega groot was), lekker genieten bij het warme vuur als het buiten wat afkoelt.

Zo, dat wordt lekker slapen straks. Tot morgen!

Groetjes Jennifer & Nicola.