Blue River – Wells Grey

De wekker ging om 7.00 uur vanochtend we gingen er om 7.30 uur uit. Lekker rustig ochtendje en we gingen pas om 10.30 uur rijden richting Clearwater / Wells Grey.

We vertrokken met stralende zon maar zagen al een dreigende lucht hangen. We kregen dan ook een flinke regenbui onderweg, gelukkig trok deze ook weer snel over. Onderweg hebben we nog een zwarte beer aan de kant van de weg zien lopen, maar we hadden te veel vaart om te stoppen.

We hadden nog een geplande stop bij Blue River waar we de River Safari willen gaan doen. De rit duurde ongeveer een uurtje. Bij aankomst hebben we eerst geluncht in de camper, wat is het toch fijn om alles bij de hand te hebben. We hebben geen spijt dat we voor de camper hebben gekozen! Daarna gingen we de tickets kopen en 20% korting met onze campingpas. Dat is nog eens leuk. We moesten ongeveer een uur wachten, want de eerste twee bootjes waren al vol. Het was nog niet eens druk, dus zal het in het hoogseizoen wel gekkenhuis zijn hier… We konden mooi even relaxen en een boekje lezen. Het weer zat mee, maar voor de zekerheid hadden we toch onze regenjacks aangedaan. Toen we allemaal in het bootje zaten, kregen we een korte uitleg van onze guide Dylan. Een aardige, enthousiaste jonge man. We vaarde rustig het open water op, maar al snel ging het gas open en hadden we een aardige snelheid. We waren toen erg blij met onze regenjassen, want het was toen wel erg fris met die wind op het water. We vaarde rustig langs de kust om wildlife te spotten, voornamelijk beren, waar deze tour bekend om staat. Helaas was er geen beweging te zien, maar we genoten van het boottochtje. Na ongeveer een uur rondgevaren te hebben, met soms wat aardige snelheid en scherpen bochten (Nic dacht even dat hij weer op zijn motor zat) :-) hebben we helaas nog steeds géén wildlife gezien. Dylan legt de boot even aan de kant met een trapje. We gaan even een waterval bekijken terwijl twee andere River Safari boten ook de rivier op komen. De waterval is prachtig, een mooi extraatje. Dan gaan we weer terug de boot in en Dylan geeft aan nog niet op te geven. We varen op de terugweg weer langs de oever. Opeens spot Dylan een zwarte beer, dat is erg knap want het is een erg dicht begroeid bos. Dan ziet de rest hem ook, we moeten erg stil zijn om hem niet weg te jagen. Het is erg leuk om de zwarte beer nu in zijn eigen natuur bezig te zien i.p.v. stil te zitten eten langs de kant van de weg. Hij klautert overal tussen door en overheen. Hij merkt de boot met mensen wel op, maar gaat gewoon zijn gang. Tegelijkertijd merkt Dylan op dat er ook twee Bald Eagles (zo’n visarend met mooie witte kop) over ons heen vliegen. We weten opeens van gekkigheid niet meer wat we moeten filmen en fotograferen! Okè Nic filmt de Eagles en ik fotografeer de beer. We vermaken ons goed. Hierna gingen we weer terug. In totaal zijn we 1,5 uur onderweg geweest, terwijl dit eigenlijk maar een uur had moeten zijn, dat vinden we helemaal niet erg, bedankt Dylan! De berenteller staat ondertussen op 18!

Eenmaal weer terug in de RV hebben we de Garmin ingesteld op Clearwater. Hier hadden we gister al een campground gereserveerd: ‘Trophy Mountain Buffalo Ranch’. We zullen het ons geen tweede keer laten gebeuren dat we geen hook-up kunnen krijgen! De rit duurde ongeveer 1,5 uur. We vonden de campground weer in een keer, alles staat goed aangegeven met bordjes :-). We rijden het terrein op onder een houten boog door, een echte ranch! Aan de linkerkant zien we een kudde bizons staan en aan de rechterkant een groep paarden! Helemaal geweldig. We hadden al op het foldertje gezien dat je hier kan paardrijden, dus misschien als het morgen mooi weer is :-). We rijden naar de office en melden ons bij een aardig vrouwtje. We mogen zelf een plekje uitzoeken aangezien het hier erg rustig is. Ik vraag of de check-out tijd om 11.00 uur is? ‘No just leave whenever you’re ready, you can pay when you leave’ antwoordt de mevrouw. Wat een aardige mensen hier, we blijven het zeggen maar het is gewoon zo! We krijgen ook nog wat informatie over het stadje, trails om evt. te lopen en bezienswaardigheden. We worden helemaal enthousiast. Op de folder staat dat je hier ook bison steak kunt kopen en vragen dit aan de mevrouw. Helaas is het restaurant bij de ranch gesloten maar ze heeft wel wat bison steaks in de olie liggen. We reserveren er twee voor morgen, we zijn erg benieuwd hoe een ‘Tatakanka’ smaakt :-). Hierna kiezen we een ruim plekje uit dichtbij het douchegebouw, wat trouwens ook helemaal in westernstijl is met houten deuren. Nicola sluit de hook-up weer aan en ik zet het eten op. Op het menu voor vandaag: pasta met gehaktballetjes en zelfgeraspte Nederlandse kaas! Hierna besluiten we om terug te lopen naar de ingang van de ranch waar de bizons en de paarden zijn, die willen we wel even van dichtbij bekijken. Ik neem een zakje worteltjes mee voor de paarden. Nicola kijkt met verbazing, vinden ze dat wel lekker dan? Ik antwoord: ‘Ja, ook Canadese paarden vinden worteltjes lekker’ :-). We lopen eerst naar de weide met bizons. Ze staan wel ver achterin, maar we kunnen de bull wel herkennen. Hij heet ‘T-bone’ :-). Er lopen ook kleintjes tussen van een week oud, aaahhh wat een schatjes! Hierna lopen we door naar de weide met de paarden. Ze staan ook redelijk achterin en ik roep ze met ‘klik-geluiden’. Helaas reageren ze niet. Nicola roept: ‘Here horsies, here horsies’ en er komt er meteen één aangerend. Het is een mooie bruin-witte paint. Ze geniet van de worteltjes. ‘Ik zei het je toch dat ze ook van wortels houden’. Het duurt niet lang voordat nummer 2 en 3 zich melden en dan zijn de worteltjes op. Ze gaan hierna weer lekker doorgrazen. Er loopt een mooi lichtbruin paard naar Nicola toe in de hoop dat hij nog een worteltje krijgt, helaas zijn echt op. Dan probeert hij onder het prikkeldraad wat verse grassprietjes te eten en drukt zijn neus hierbij in het prikkeldraad. Nicola vind dit zielig en houdt het prikkeldraad voor hem omhoog, wat erg wordt gewaardeerd door het paard. Zo staan ze een tijdje en ik lach mij kapot, wat een teamwork! Hopelijk onthoudt het paard het morgen nog als Nicola mogelijk op zijn rug zit :-).

We lopen hierna weer terug naar de camper. Het is lekker weer èn er staat een firepit op de onze plek. Nicola krijgt weer lichtjes in zijn ogen en gaat meteen beginnen met het houthakken. Niet veel later staat de firepit weer in lichte laaien. Heerlijk zo’n warm vuurtje. We pakken de marshmallows erbij en genieten zo van ons toetje.

Ik werk de blog bij, op de achtergrond hoor ik de paarden hinniken, en Nicola houdt de firepit aan. Zo nog even de plannen in Clearwater van morgen bespreken en dan weer lekker ons bed in.

Tot de volgende post...

Groetjes Jennifer & Nicola.