Clearwater to Clinton

Het einde van onze vakantie nadert, helaas maar waar. De hele tijd is het motto: ook dit had ik niet willen missen en als we eens een grote prijs winnen doen we dit een jaar lang. Maar voordat het echt zover is om naar huis te gaan, zullen we eerst nog een paar dagen moeten doorbrengen hier – wat vervelend nou! De dag begint langzaam, en brak. We hebben gisteren paardgereden, en tja als je dat niet vaak doet dan krijg je daar spierpijn van op rare plaatsen. Maar, ook dit had ik niet willen missen :-). Jen zet het ontbijt klaar, we eten cereal met Danone Activia yoghurt (die hier verrassend zoet smaakt). Het plan voor vandaag: nog even Wells Grey Provincial Park in, see the sights, en dan op naar Clinton voor één overnachting.

Eens even zien hoever we komen met dat brakke lijf. We koppelen de boel af, nemen afscheidt van één van de leukste plekken waar we hebben overnacht deze vakantie. We hebben er al een aantal gehad, dus vergelijkingsmateriaal genoeg. Jen neemt afscheidt van de paardjes, ik neem afscheid van de ranch-cat. Een toegetakelde kat met een te korte staart, en maar één oor. Maar ze is lief, en vindt het blijkbaar geweldig om door mij geaaid te worden. Dan slaan we linksaf, richting het park Wells Grey. Sue heeft ons het één en ander uitgelegd over de paden en wat er allemaal te zien is. We hebben een selectie gemaakt en het wordt Helmcken Falls en Clearwater Lake. De weg ernaar toe is in 2 etappes, het eerste stuk tot Helmcken Falls is gewoon asfalt en daarna wordt het een gravelpad (gelukkig nog steeds breed genoeg voor tegenliggers). Het is duidelijk dat Proviciale Parken niet zo veel geld innen als de Nationale Parken. Het eerste stuk duurt al vrij lang, maar de rit ernaar toe is toch wel bijzonder. We krijgen wederom het geluk om een zwarte beer te zien onderweg. Deze is heerlijk langs de weg aan het lopen, en aan het snuffelen. Eenmaal bij Helmcken Falls is het de rit zeker de moeite waard geweest. Een spectaculair zicht op een hoge waterval. Het weer zit mee vandaag, het zonnetje schijnt en hier en daar een wit wolkje aan de lucht. Dat maakt het uitzicht zelfs nog mooier. Natuurlijk maken we weer foto’s en video opnames – das leuk voor thuis, en voor later. We besluiten door te gaan naar Clearwater Lake, volgens Sue zou dat ongeveer 1 uur rijden zijn vanaf de Buffalo Ranch. Ik weet de rijstijl van Sue niet, maar het is met een RV dus 1,5 uur geworden want harder dan 50 is echt onverantwoord met zo’n ding. Alles trilt aan alle kanten over de hobbels, en gaten in de weg – nog even en het servies en dergelijke trillen de kastjes uit, de melk in de koelkast is slagroom geworden, je begrijpt denk ik wel wat ik bedoel. Overigens was het wel lekker voor mijn rug, ik had even een massagestoel tijdens het rijden :-). De rit neemt ons over kronkelige wegen, en over een brug over een woeste rivier. Deze brug is overigens breed genoeg voor 1 voertuig, dus als er een tegenligger is moet je deze voor laten gaan. Eenmaal bij Clearwater Lake zijn we te moe en brak om nog iets te ondernemen, wat een stelletje watjes ook… Clearwater Lake is best mooi, maar het leukste wat je er kan doen is hiken of een kano huren – voor beide hadden we geen energie. Bovendien moesten we nog terug over het gravelpad from hell en daarna nog helemaal naar Clinton. Dat alles nog een beetje bij tijd voor het avondeten. Jen en ik kijken nog even wat rond, en besluiten daarna weer terug te gaan. Tijdens de hobbelige rit terug, valt Jen in slaap. Ik denk dat ze in slaap gewiegd is ofzo? Zelf ben ik ook moe, maar we moeten nog een stukje. Op de navigatie kan ik zien… ooooh, nog maar 250km (!). Als we dan eindelijk van die hobbelige weg af zijn, en terug in Clearwater zijn moeten we eerst langs een tankstation om de RV weer vol te gooien met benzine. Even cash pinnen? Jep, doe maar wel, dan betaal ik wel met de creditcard aan de pomp en houden we het cash voor andere uitgaven. Ik prop de Mastercard in dat apparaat en volg de instructies. Declined. What the hell? Hoe kan dat nou weer, volgens mijn berekeningen moet er nog 1500,- te besteden zijn binnen het limiet. Ik toch wel enigszins pissig naar Jen, 'we moeten cash betalen wat de creditcard doet het niet'. Jen zegt heel koel, 'oh dan pin ik hier wel even bij de ATM'. Jen propt haar pas in de ATM en volgt de instructies… Declined. Goooooooodnondejuu!! (en nog wat creatieve scheldwoorden passeren de revu)... Waarom doet ie het niet? Dan maar cash betalen met wat we nog op zak hebben… 20, 40.. oh toch nog 100 dollar op zak. Gelukkig nog vol kunnen gooien. Blij, maar enigszins bezorgt waarom de pin en de creditcard het niet deden, zetten we koers richting Clinton.

Onderweg doen we even de chauffeurswissel, gewoonweg omdat ik zelf te moe ben om verder te gaan. Even later komt Jen (dankzij de Garmin) een pompstation tegen. Ze zegt, zullen we hier even proberen of we kunnen pinnen? Misschien lag het aan de apparaten bij de Shell (ja Shell, negatieve reclame voor jullie muahaha). Dus, wat denk je… hier deed de ATM het wel. Gelukkig maar, zo komen we de laatste dagen tenminste relaxt door! Tijdens de rit naar Clinton is het erg slecht weer, compleet met windvlagen, regenbuien en bliksems aan de horizon (helaas niet kunnen filmen…). Jen blijft koelbloedig onder de omstandigheden en rijdt als een prof het stuk richting Clinton. Als we dan Clinton komen binnen rijden is het plotseling gestopt met de regen en de donderwolken aan de horizon zijn verdwenen. Het lijkt wel alsof er een ‘weer-engeltje’ op onze RV zit die ervoor zorgt dat het weer mee zit. Jammer dat ie er bij Lake Louise van de RV was afgewaaid ofzo… Maargoed, we rijden naar de campground Clinton Pines en melden ons. We krijgen een leuke plek met full hook-up met WIFI (doet vreugde dansje). De camping is leuk, en grappig opgezet. Ook nog voor een leuk prijsje met 10% korting via onze campingpas, is het totaal slechts $23,40 voor één nacht. Na het avondmaal en de afwas is het tijd voor het bijwerken van de blog. Er moeten namelijk 2 dagen gepost worden (check!) en de foto’s van de afgelopen 2 dagen (check, check!). Ohja, en de blog van vandaag moet ook nog geschreven worden (op dreef vandaag, CHECK!!). Terwijl ik de blogs ijverig bij hou, doet Jen alvast een reservering bij Wistlers Campground in Whistler. Ze doet het goed, ook al is het de eerste keer dat ze zoiets doet! Tijdens het gesprek hoor ik aan de andere kant een dame zeggen: So we’ll have to charge you tomorrow, non refundable to your creditcard. That’ll be $59,- for the first night. Pardon, u zegt 59,- voor één nacht? Dat is niet misselijk… maarja, wel full hook-up met WIFI, en de enige camping in heel Whistler. We laten jullie nog even weten of het de moeite waard is… Anyway, het is de hoogste tijd om een filmpie te kijken… of een Breaking Bad daar zijn we nog niet over uit. Terwijl ik mijn laatste woorden typ, hoor ik dat de popcorn klaar is… tot de volgende post maar weer!

Greetz,

J&N.