Clinton to Whistler

We hebben gisteren toch maar even 2 afleveringen van Breaking Bad gekeken. Erg leuke serie en toch wel verslavend, je wil graag weten hoe het verder gaat. Seizoen 1 zit er nu op, we gaan door met seizoen 2 :-). Nu we bijna 3 weken hier zijn begin je steeds meer gewend te raken aan bepaalde dingen. De RV, vertrouwd maar kraakt aan alle kanten als we over de hobbelige wegen rijden. De hobbelige wegen raak je ook aan gewend. De vrachtwagens die je links of rechts inhalen daar raak je ook aan gewend. Wat echter nog steeds iedere keer nieuw blijft voor mijn gevoel is het uitzicht. We krijgen er absoluut geen genoeg! Het verblijf bij Clinton Pines was meer dan goed, rustig dorpje, met genoeg faciliteiten zowel op de camping als in het dorp. Het is helaas wel weer tijd om te gaan. Vanmorgen maar geen wekker gezet, is op zich ook wel eens lekker. Beetje jammer dat je klokslag 08:00 uur toch uit jezelf wakker wordt… het zal aan ’t ritme liggen denk ik. Na het ritueel zetten we koers richting Whistler! We zijn hier erg benieuwd naar – Olympische Winterspelen van 2010 zijn hier gehouden. Even terug in de tijd, er lag toen te weinig sneeuw en er moesten vrachtwagens vanuit de Rockies naar Whistler rijden om de skipistes op tijd ‘af’ te krijgen. Daar waren de Canadezen heel erg blij mee, het kosten ze een vermogen om alles te organiseren en dan heb je het weer ook nog eens tegen. Maargoed, er zijn genoeg toeristen die het gat mogen dichten de komende jaren. Het is druk bezocht, het wordt gezien als een must see als je toert door BC met de RV.

Maar voor het zover is rijden we eerst 2 snelwegen af, namelijk eerst Highway 97, en daarna Highway 99. We hebben eerlijk gezegd geen idee wat ons te wachten staat, ik heb de route namelijk niet bekeken van tevoren. Het blijkt een fantastische route te zijn, maar niet bepaald ideaal voor de RV. Wel vet op de motor, of in een sportieve auto ofzo. De route neemt ons over  geweldige bochtige wegen met steile hellingen en afdalingen. Het is voor een RV dus niet het meest ideale, omdat we bij alle bochten mogen afremmen tot de maximaal aangegeven snelheid (soms tot wel 20km p/u) vanwege een haarspeldbocht met een steile klim of afdaling er achteraan. Achja, we hebben de hele dag uitgetrokken om bij Whistler te komen, dat zullen we denk ik nodig hebben met deze gemiddelde snelheid… Onderweg komen we bij een plaatsje Lillooet, het ligt in een gebied waar veel first nation reservaten liggen. Het is onwaarschijnlijk dat je soms prairieachtige landschappen treft, als je ziet hoe noordelijk en hoog dit gebied ligt. In het plaatsje Lillooet zou je volgens een reisgids moeten kunnen motorcrossen. Na een bezoek aan het visitors centre van Lillooet blijkt het onjuiste reclame te zijn. We kunnen hiken, fietsen, mountainbikes huren, maar motorcross helaas niet. Achja, was leuk als het kon, maar het is ook geen ramp dan het niet kan. Dan maar in Wanrooij als we weer in NL zijn :-). Anyway, de dame van het visitors centre verwijst ons nog naar wat andere activiteiten en plaatsen die Lillooet te bieden heeft. Wel aardig, maar we hebben niet super veel tijd ofzo. Gewoon vriendelijk blijven lachen, en wachten tot ze klaar is. We also have a espresso / cappuccino bar at Hotel D’Oro right around the corner there. Ze laat een foto zien, en het is een heuse barrista koffiezetapparaat. Mwa, misschien wel de moeite waard om te bekijken. Deze koffie verslaafde heeft al sinds Vancouver geen ècht lekkere koffie meer gehad dus wat deze dame van het visitors centre vertelde, klonk mij als in muziek in de oren. We rijden door Lillooet maar zien het helaas niet. We besluiten te keren en op ter terugweg (aan de andere kant van de straat dus) val mijn oog ineens op Hotel D’Oro, Espresso BAR met neonletters en de hele mikmak. Hoe hadden we dat nou kunnen missen, het zal een gebrek aan cafeïne zijn. We lopen naar binnen, worden geholpen door een meid die duidelijk niet weet hoe ze moet lachen naar klanten, en plaatsen onze bestelling. 2 Cappuccino’s, a chickenbreast panini and a chicken pie please. De dame doet haar ding met de kassa, en een andere dame achter het supersonische koffiezetapparaat doet haar ding. Binnen no-time hadden we onze bestelling. Het ziet er in ieder geval goed uit, en later blijkt ook dat het prima smaakt. Dat we hiervoor naar Lillooet zijn gereden is een beetje overdreven, maar het is wel fijn om weer eens heerlijke cappu te drinken na zoveel tijd (en ach, we waren er toch). We rijden weer verder, en kort na Lillooet, komen we bij een opstopping… men kijkt naar wildlife (hierdoor ontstaan files in Canada). We rijden er voorzichtig naar toe, en het blijkt wat bruins te zijn en niet bijzonder groot. Een jonge grizzly beer misschien? We komen dichterbij en het is inderdaad een bruine beer, maar het lijkt totaal niet op een grizzly. Het lijkt gewoon een zwarte beer, maar dan bruin. Een paar dagen terug heb ik een Bear Almanac in mijn handen gehad, daarin las ik dat er soms bruine en soms zelfs witte ‘black bears’ zijn. Lichaamsbouw en afmetingen zijn identiek aan die van een zwarte beer, maar de vacht heeft een andere kleur. Tot een paar dagen terug wist ik dat niet, zo zie je maar dat je nooit te oud bent om wat te leren…. Onderweg moet ik helaas de RV een paar keer aan de kant zetten voor snellere voertuigen achter me (motoren, auto’s en pick-up trucks). Het is helaas niet anders, we kunnen niet harder met dat hok haha. 

Uiteindelijk komen we aan bij Whistler en rijden vlekkeloos naar de camping die Jennifer de avond ervoor gereserveerd heeft. We checken in, en vragen een aantal dingen aan de receptie. De dame helpt ons vriendelijk en we besluiten eerst naar het visitors centre van Whistler te gaan… eens zien wat er allemaal te doen is. We rijden naar het stadje, nog geen 5 minuten van de camping en bezoeken het visitors centre. Wat gaan we doen hier, er is zoveel te doen maar het is allemaal wel erg duur. ATV tour misschien? We proberen iets te boeken, maar er gaan nog geen andere mensen mee. Er moeten minimaal 2 quads op pad anders vertrekken ze niet. Op stand-by dan maar, morgen misschien even checken. We vragen nog wat andere dingen over hike trails e.d.. We worden goed geholpen. Hm, te veel wat we kunnen doen, maar we weten het nog niet helemaal. Daar gaan we vanavond over nadenken. We rijden terug naar de camping, en Jennifer ziet een bord vlak voor de ingang van onze camping: The Scandinave Spa Whistler. Even langs rijden om te kijken of het wat is. We rijden langs onze camping, door onze camping (huh, het hoort bij de camping??) en parkeren de RV, hop naar binnen. Jen vraagt aan de dame wat de mogelijkheden zijn en de kosten. Zo, het ziet er heel erg mooi uit. Mooie baden, met warm en koud bad, solarium, relax terras met open haard, op verschillende niveaus (ligt tegen een heuvel op). We weten in ieder geval wat we morgen avond gaan doen… hier komen we zeker weten even relaxen!! Zo dat staat vast, nu wel naar de campingplaats want het is etenstijd! Eenmaal dat we de plek hebben gevonden, zetten we hem op zijn plaats en sluiten water en elektra aan. Jen begint gelijk met koken, ik help een beetje mee met de salade. Het is een mooie camping met luxe faciliteiten. We hebben water/electra/dump/WIFI met snel internet/gratis douche/gratis shuttlebus naar de stad/wasautomaten/firepit (hout exclusief helaas). We zitten dichtbij de in/uitgang (weet nog niet of dit een voordeel is…), en dicht bij het douchegebouw (dat is zeker wel een voordeel). Tijdens het eten worden de plannen van morgen enigszins duidelijk… het wordt een fiets huren, en een hike. Welke hike is nog niet helemaal duidelijk, en waar we gaan fietsen ook nog niet. Maarja, als je op vakantie bent moet je daar ook niet te moeilijk over doen. We besluiten ook nog dat we graag de peak-to-peak gondola willen bezoeken. Dat is een kabelbaan, eerst naar de top van de berg, en daarna van bergtop naar bergtop gaat. Dat is leuk voor het uitzicht, en helemaal top als je hoogtevrees hebt…. Jen doet na het eten de was, en ik werk de blog weer bij. Daarna moeten we de afwas nog doen.. blegh.

Tot de volgende post (met foto's)!

Greetz,

J&N.