Phang Nga Bay - Eilanden Paradijs

Vandaag wordt belooft een mooie dag te worden. We worden voor de wekker wakker door het licht wat door de gordijnen schijnt. Dat gebeurt hier vaker, we gaan redelijk op tijd naar bed omdat het om 19:00 uur donker is en zijn ook weer vroeg wakker door het licht. We maken ons klaar voor het ontbijt om 08:00 uur, want om 09:30 uur worden we opgehaald met de pick-up truck. Dan gaan we naar één van de noordelijke pieren van het eiland, stappen we op een long-tail naar de tropische eilandjes in de buurt hier. Maar voor het zover is, eerst ontbijt!

Jen en ik nemen beide de 'international breakfast'. Dat wil zeggen, ei (zoals je ze wil hebben, spiegel, roer, omelet, gekookt) toast met jam een sapje en koffie of thee. Een stevige hap, maar het wordt een dag met veel activiteiten, dus we hebben de energie nodig. Als het ontbijtje op is, pakken we onze spullen bij elkaar om naar de pick-up truck te gaan. Die staat al op ons te wachten… half uurtje te vroeg, maar dat maakt verder niet zo uit. In de dry-bag (die ik 4 jaar terug heb gekocht op Koh Tao) gaan alle spulletjes die niet nat mogen worden, spiegelreflex camera, videocamera, en de compact camera… zou het genoeg zijn denk je? We pakken de snorkelspullen en een droog shirtje, natuurlijk ook surfshirts mee om niet levend verbrand te worden tijdens het snorkelen. Zonnebrand mee… tja volgens mij hebben we alles toch? Kom we gaan, die kerel staat te wachten.

Op naar de auto. Een vriendelijke man staat ons te wachten bij de auto (dat is 2 minuten over het strand lopen van het resort), hij stelt zich voor en geeft ons een hand. "Hi, my name is Han". Ik kan aan hem zien dat het geen Thai is, ook het feit dat hij ons een hand geeft is bijzonder hier. Eenmaal in de auto gestapt zegt Jen: "My name is Jennifer, and this is Nicola". Han die antwoord: "Jennifer, are you Dutch?" Jen die antwoord bevestigend… "Oh, dan kunnen we ook Nederlands praten" gaat Han verder, "ik ben ook Nederlands". Wij natuurlijk helemaal verbaasd, want je verwacht het niet. De rest van het gesprek ging heel gezellig, hij vertelde dat hij uit Den Haag komt, en dat hij 14 jaar geleden naar Thailand is gekomen om zakelijk iets van de grond te krijgen in toerisme. Hij weet veel over het eiland, en over Thailand. Logisch als je er zo'n tijd woont en je ook verdiept in het land waar je verblijft. De rit van 30 minuten is snel voorbij als je veel gespreksstof hebt. Bij de pier stappen we over op de long-tail. Het is een iets grotere variant dan wat we tot nu toe gezien hebben. Deze heeft een overdekt gedeelte van hout, mocht er storm uit breken, kunnen we enigszins droog zitten binnen (of in de schaduw zitten als het te veel wordt in de zon). We vertrekken snel richting een eilanden groep tussen ons eiland (Koh Yao Yai) en Krabi in. Het duurt ongeveer een half uurtje voor dat we bij de eerste eilandjes komen. We varen langs een aantal eilanden, en kijken met verwondering naar de pracht van deze omgeving. Azuurblauwe zee, een felle zon die alles goed belicht. Eén van de eilandjes die we bezoeken heet "Koh Hong". Het eilandje is redelijk groot, en het speciale eraan is dat er een lagune in het midden zit, dit werd vroeger voornamelijk door piraten gebruikt om te schuilen van vijanden in open wateren. We maken onze weg naar de ingang van de lagune, het is een indrukwekkend gezicht. Rotsen links en rechts, met flinke begroeiing. Het is er prachtig binnen, met een mangrove bos, omringd door hele hoge rotspartijen bedekt met bomen en planten. Meer tropisch dan dit krijg je het niet, het is één van de prachtigste plekken die ik bezocht heb tot nu toe. De kapitein vraagt ons of we willen zwemmen hier. Maar, het blijkt niet goed te zijn voor snorkelen, weinig vissen in de mangrove. We geven aan dat we willen snorkelen op een plek waar we visjes kunnen zien, en we gaan door naar de volgende plek waar we goed zouden kunnen snorkelen. We varen uit de mangrove, en letterlijk om de hoek stoppen we weer. Het is een klein baaitje met een wit strandje. De kapitein parkeert zijn long-tail met de punt op het strand, en hij hangt een trapje over de railing. YES, we gaan eindelijk snorkelen... nu nog visjes vinden, en onze dag is al goed. In eerste instantie lijkt het erop dat we niets gaan zien. Het is een beetje troebel water, komt denk ik door het regenseizoen. Onze brillen beslaan ook nog, hadden we nu maar anti-fog gekocht in Phuket. Eén ding is wel zeker, het water is heerlijk van temperatuur. We zwemmen hele stukken af, maar helaas zonder succes. Toen bedacht ik mezelf, vissen zullen altijd in de buurt van rotsen zwemmen, om te kunnen schuilen van mogelijke vijanden, dus maar eens langs de rotswanden proberen. Niet te dicht bij natuurlijk, we willen niet tegen de rotsen aan gekwakt worden door de stroming. Het lukt goed om parallel aan de rotswand te blijven drijven, met een flipper richting de rotswand zodat je voelt dat je te dicht bij komt. En wat denk je… visjes! Goed te zien ook nog vanwege de felle kleuren die ze hebben. Het is een prachtig gezicht! Vaak de duikbril schoon maken om het zicht beter te maken. Tijdens het staren naar visjes, alsof je zelf in een aquarium drijft, maakt de Go-Pro de beelden voor het thuisfront. We hebben totaal geen besef van tijd, maar als de handen zijn verrimpeld en het strandje is verdwenen, vermoed ik dat het een redelijke tijd is geweest. We vertrekken naar een volgend eiland om daar weer de pracht van de natuur te aanschouwen. Het blijkt ook nog eens een mooi plekje te zijn voor de lunch die we mee hebben gekregen vanuit het resort. Het smaakt ons goed die lunch…  Na het eten, weer het water in.. oeps, ik struikel en stoot m'n teen nog aan een steen die op het strand ligt… wie doet dat nou? Het begint aardig te bloeden, dus eerst maar uitspoelen in de zee, en dan op laten drogen. Als dat eenmaal droog is gaan we weer het water in, zonder flippers maar vanwege mijn wondje. We gaan weer richting wat rotsen, ervaring leert dat ze daar wel moeten zitten. En raak… de een na de ander, echt fantastisch! Na enige tijd besluiten we maar weer te gaan, door naar het volgende mooie plekje. Kaptitein breedvoet (hij heeft hele brede gespierde voeten) weet nog een paar mooie plekjes, "Paper Island" en nog één waar we helaas de naam van zijn vergeten. Idyllische plekjes met witte stranden, palmbomen en de blauwe zee, met indrukwekkende wolken aan de blauwe lucht. Aan de linkerkant zien we toch wel dreigende lucht aankomen, en het begint te waaien. We herkennen de signalen inmiddels wel als het weer hier omslaat. Jennifer is op dat moment nog bezig met schelpjes te zoeken. Op eens schreeuwt een Thaise man iets naar d'r. Ze begrijpt het niet, dus gaat gewoon weer verder met zoeken, precies op de rand van het strand en een begroeit gebied. Weer schreeuwt de Thai wat harder dit keer naar haar, en dit keer wijst hij ook ergens naar. Jen kijkt om d'r heen, en ja hoor… "Whoo!!" een "Comodo Dragon", op een paar meter afstand van Jennifer! Een indrukwekkende varaan van ongeveer 1,5 meter, die lekker ligt te genieten van de zon. De "Robinson" ervaring is compleet! Die moet natuurlijk op de gevoelige plaat, dus ik erop af met de spiegelreflex. Wat ben ik blij dat ik die korte cursus heb gehad voor vertrek, voor mij gevoel hebben we er wel profijt van gehad! Na even voor paparazzi gespeeld te hebben, vertrekken we nu echt.. die dreigende lucht is nu wel heel dicht bij gekomen.

Op weg naar de pier, waar we weer zouden worden opgehaald door Han, genieten we nog van de indrukwekkende uitzichten en ik droog nog even in de zon. Jennifer heb ik maar in de schaduw gezet, toch een beetje verbrand ondanks de voorzorgsmaatregelen. Na een half uurtje varen zijn we weer terug bij de pier. Deel 2 van de excursie begint nu, we krijgen een korte rondleiding van een gedeelte van het eiland. Han verteld zo'n beetje alles wat we kunnen en willen weten over het leven op dit eiland. We bezoeken een school, stoppen bij een rubberplantage en we stoppen bij een rijstveld waar Jennifer een momentje heeft met een plaatselijke koe. Hij verteld vol passie over het eiland, en het resort. We zitten volgens hem aan het mooiste strandje van Koh Yao Yai, en aan dit strand hebben zij het beste eten. Het eten is zeker wel goed, maar aangezien we niet kunnen vergelijken laten we de waarheid maar in het midden. Jen vraagt Han of hij de eigenaar is van Yao Yai Resort, en dat blijkt zo te zijn. We krijgen de tour van de 'big boss himself'. Achteraf gezien vallen (natuurlijk) een aantal dingen op z'n plek. Natuurlijk wist hij dat we Nederlanders zijn, de boeking staat op Van Veen. Natuurlijk is dit het mooiste strand, het is zijn resort. En natuurlijk heeft hij de beste kok, het is zijn kok. Doet dit er alles toe? Nee. En veranderd het onze mening van Yao Yai Resort? Nee zeker niet, maar het is wel grappig, achteraf!  Anyway… we rijden terug naar het resort, waar we even tot rust kunnen komen. We zijn beide bek af van alle indrukken. Je maakt best veel mee, en je moet het allemaal maar verwerken. Zo'n blog helpt vreemd genoeg wel, ook al kost het even de tijd (waar we toch genoeg van hebben op een vakantie), het zorgt ervoor dat ik er rustig van wordt. Schrijf het van je af, zeggen ze wel eens.

We douchen (koud, er is geen warm water hier, missen we ook totaal niet), even het zout van je lichaam af. We chillen, even rust na zo'n lange dag. We eten, we hebben veel verbrand. Hierna bloggen we, er is nog veel te vertellen.

Het wordt later op de dag, en de zon gaan onvermijdbaar weer onder. Het zorgt voor een aardig spektakel na zo'n mooie dag als vandaag. Wat hebben we een mazzel gehad met het weer vandaag! De spiegelreflex (en statief) wordt weer gepakt om deze zonsondergang vast te leggen. Met ongeveer 15 minuten is het schouwspel voorbij. Later op de avond maken we nog 'nacht' foto's (het is dan +/- 20:00 uur en al helemaal donker), even testen of het lukt… je mag zelf oordelen - zie het bij de foto's.

We genieten nog wat, het is allemaal zo mooi hier. We komen tot rust, de stilte van dit eiland is aangenaam. We gaan slapen, het is een mooie dag geweest…

Welterusten.