Khao Sok to Phuket

Ugh, spiraal in m'n rug… heb jij lekker geslapen Jen? Ik heb nergens last van, zegt ze vrolijk. Gelukkig heeft zij wel goed geslapen. Vannacht heeft het de hele nacht geregend. Gelukkig hebben we de oordoppen mee, regen en golfplaten zorgen voor een verbluffend audio effect in surround sound. Een cool briesje blies door de hutten, en verbazingwekkend genoeg heb ik hier geen last gehad van muggen, of enge klojo's die het nodig vinden om mij te bijten. Wat dat betreft best goed geslapen, het enige waar ik last van had was het bed. Dat was aan mijn kant niet zo best. Achja, basic is niet voor niets basic.

Het is al 06:30 uur, tijd om met de boot erop uit te trekken. De wolken hebben zich helemaal leeg geperst vannacht, er is geen druppel meer over (zo lijkt het tenminste). Snel wassen, en de spullen gereed maken. Cola (de gids) neemt ons mee naar plekjes waar er mogelijk mooie vogels en aapjes kunnen zijn. We varen weer in een lange boot, geen longtail dit keer. Deze boot is iets 'luxer', deze heeft een goudkleurige motor (V8 diesel) met 2 lederen stoelen achterin waarvan 1 een echt stuurwiel heeft. Luxe houtje, luxe touwtje.

We varen ongeveer 10 minuutjes op een rustig gangetje, dan komen we op een plekje aan waar Cola de motor uit zet. Plots is er een stilte waar je direct rustig van wordt. Aan de kust zie je alleen maar jungle, je hoort vogels en je hoort takken rammelen. Je ziet nog niets… dan wijst Cola naar een plekje, 'over there' zegt ie. Het is ongelofelijk hoe snel hij dat kan spotten, zal het iets met ervaring te maken hebben misschien? We zien gibbons hoog in de boom zitten, lastig vast te leggen op beeld. Maar alsnog ontzettend leuk om ze te zien in de bomen. Eén van de apen begon wild aan de tak te schudden op het moment dat de motor aan ging. Cola deed de motor weer uit en daarna weer aan, en direct begon de gibbon weer wild aan de tak te schudden. Blijkbaar maakte de motor naar zijn idee te veel lawaai. De hint is duidelijk monkey we gaan wel weer weg….

Cola neemt ons naar een ander plekje, wat ook behoort tot het eilandje waar we aan vast liggen. Tijdens de tocht daar naar toe komen we langs onze huisjes. Met het ochtend licht is het een prachtig aanzicht. Het water is vlak als een spiegel, dus je kan je wel indenken hoe het beeld is geweest (zo niet, check de foto's). Bij het tweede plekje vindt Cola weer wat gerammel in de bamboe. Het is weer een gibbon, dit keer een jong aapje. "Give me camera" zegt ie, en ik geef hem in goed vertrouwen de spiegelreflexcamera :-o. Wij hadden nog niets gezien, en plots springt de gibbon van de bamboe tak zo een boom in. Precies dat moment heeft die gekke jongen gewoon op de foto weten te zetten! Naar het derde plekje, weer op het eigen eilandje… nog meer aapjes die hoog in de boom zitten. Dit keer geen gibbons, maar een ander soort waar ik de naam even van kwijt ben. Een klein zwart aapje, lange staart met wit haar op zijn hoofdje. Daarbij ook nog een witte 'bril' om zijn zwarte oogjes. Echt schattige diertjes, die lekker druk waren met z'n allen in de boomtoppen. We hebben zelfs nog mee gemaakt dat er één een aantal meters naar beneden kletterde, maar het zal wel goed gekomen zijn. Die beestjes doen dat vast vaker… We liggen daar een tijdje te dobberen, maar het is weer tijd om terug te keren naar de huisjes. Het ontbijt wacht op ons. Wat zou chef Whisky dit keer voor ons gemaakt hebben? (Ohja, vergeten voor te stellen, Whisky is onze chef/housekeeper/maintenance/handyman/tourguide in opleiding. Een Birmese jongen van 21, die heel graag een fles Thaise whisky per dag drinkt… uit een orange juice flesje}.

Eenmaal bij de huisjes staat het ontbijtje al klaar. Het zijn pannenkoekjes!! Oh, daar heeft hij vrienden mee gemaakt. Hij komt trots de keuken uitlopen en roept: "pannekoekeh, lekkah-lekkah". Vreemd, misschien heeft hij Nederlandse les van een Haagse toerist gehad? Hij herhaalt het een aantal keren enthousiast, terwijl wij met z'n allen smikkelen smullen. Dat heeft hij weer lekker gemaakt, niet te vet, niet te dik, verhoudingen precies goed! Oh man, dat smaakt echt zo goed… en weer verse water meloen die echt zoet en sappig is, heerlijk! Tijdens en na het ontbijt praten we weer met onze reisgenoten, ik vind het jammer dat we ze gaan verlaten. We hebben een leuke tijd gehad samen. Tijd om snel de koffers klaar te maken, we vertrekken over 20 minuten. Met wat kunst en vliegwerk redden we het op tijd en we nemen afscheid van Robert-Jan en Manita, Pieter en Jonathan. Mail-adressen zijn uitgewisseld, ze willen graag de beelden van ons ontvangen. Belofte maakt schuld, als ik terug ben moet ik direct aan de slag voor ze.

We stappen de boot in, op weg naar de pier. We voelden ons gisteren en vandaag een beetje als Floortje Dessing, naar het einde van de wereld. Na een uur varen, in een omgeving die het beste te omschrijven is als iets uit een film, (Avatar of Jurrasic Park denk ik dan aan) bereiken we de pier. We wachten op de transfer naar de ingang van Nationaal Park Khao Sok. Vandaag wordt (afgezien van de activiteit deze ochtend) een reisdag. We gaan naar Phuket, maar we weten nog niet precies hoe. Maarja, het is geregeld en betaald dus het zal wel goed komen. Na een uurtje in de pick-up komen we aan op onze tussen bestemming. Ah, het wordt in eens allemaal duidelijk. We moeten hier wachten op de bus, en van hier vertrekken we met de bus richting Phuket. Hoe laat gaat de bus dan? Met gebrekkig Engels verteld de beste man dat de bus om 12:30 uur vertrekt. We hebben nog 50 minuten, netjes op tijd. Na 20 minuutjes wachten komt de dame terug van waar ze ook geweest mag zijn. De bestuurder van de pick-up betaald de transfer bij haar voor ons en overhandigd ons de kaartjes. Op een bord staat dat er "Free-WiFi" is op deze plek, dus ik vraag het even aan de dame die de buskaartjes verkoopt. Ze laat me een bord zien met netwerk naam en password. Al snel heb ik weer wat technologie tot m'n beschikking. Wat doe je dan? Juist, bus-stop selfie en doorsturen naar het thuisfront. Tot m'n verbazing krijg ik gewoon reactie terug van Dennis, damn... vroeg wakker! We app-en wat over en weer, maar we moeten door. De bus komt er aan, en een personeelslid van de bus vroeg ons waar we heen gaan. "Phuket" zeg ik tegen hem, en hij neemt onze koffers aan. De kleine koffer gaat mee naar binnen, alles van waarde zit hier in namelijk... laptopje, camera's de hele bende gaat mee de bus in. De bus is ontzettend fout van binnen. Licht blauw en turquoise voeren de toon, gordijntjes van zijde met van roesjes en natuurlijk de plafonnières. Maar goed, hier is dat blijkbaar heel normaal en laten we eerlijk wezen, de bus dient zijn doel - het brengt ons naar onze bestemming. "Klokken hè" zegt Jen tegen me, ik wil weten hoe lang we er over doen om naar Phuket te komen. Ok, ja het is nu 12:30 uur. Dus de bus is gewoon op tijd? Dat doen ze knap hier, met de afstanden die ze moeten afleggen, met al het verkeer wat er is op een 2 richting autoweg. Als de bus begint te rijden, begrijp ik hoe hij op schema kan zijn. De Thaise Stig hebben we als chauffeur, hij bestuurde de grote tourbus als een kart. Hij houdt de vaart er goed in, en even voel ik me zelfs ongemakkelijk. Als ik dan na een half uurtje toch merk dat hij 'verantwoord' hard rijdt, dan voel ik me iets meer op mijn gemak. We hebben zelfs beide onze ogen dicht kunnen doen en geslapen in de bus. Het duurt lang de rit, na een uurtje leek het even of we er zijn… Maar helaas, het blijkt een tussen stop te zijn van 20 min. De bus gaat verder, en we komen langs allerlei verschillende plaatsen. De een mooier dan de ander, de een raarder dan de ander. We zien vreemde dingen, en grappige dingen. Maar de busrit duurt lang. Na een aantal uren begint de aandrang bij ons beide. We moeten piesen, maarja… hoe lang is het nog? Na een half uur ophouden dacht ik, 'ik moet effe staan'. Toen ik stond liep ik een klein stukje (we zaten achterin) en aan de linker kant, bij de uitgang van de bus (ze rijden hier op z'n Engels) zit gewoon een toilet!? Damn, dat had ik even eerder moeten weten. Ik grijp m'n kans en ga met het trapje naar beneden. Ik open de deur en vraag me direct af hoe ik hier in ga passen, zo laag is het plafond, zefls Andy zou hier hier moeten bukken… Bij zo'n hoge nood past het zeker wel, dus ik wring mezelf naar binnen. In het hokje wat 1,50 hoog is, 70cm breed en ongeveer 100 cm diep, weten ze plek te vinden voor een toiletpot, een grote emmer met water (geen flush-toilet, dat moet je zelf doen) en een wastafeltje! Nadat ik zaken geregeld had, was het tijd voor een relaxt laatste stukje naar Phuket. Jennifer maakt ook nog even gebruik van het toilet, dus we kunnen beiden opgelucht verder.

Aankomst Phuket bus station is 16:15 uur. Bijna 4 uur dus… dat viel een klein beetje tegen - maar we zijn er eindelijk. Jen zei in de bus al dat we een taxi moesten pakken voor het laatste stukje naar het resort. Het laatste stukje is dus gewoon een taxirit van een uur. Even samen gevat, vandaag zijn we van 09:00 uur tot 17:15 uur onderweg geweest om van Khao Sok naar Phuket (Karon Beach) te komen. Hadden we dat anders gedaan als we het over konden doen? Ik denk het niet. Zowel de Tree Tops, en de drijvende huisje had ik voor geen goud willen missen. Mede door onze gezellige reisgenoten deze 2 dagen, is het echt onvergetelijk ervaring geweest.

Eenmaal in het resort, is het een bizar contrast met waar we vanmorgen wakker zijn geworden. De drukte van Phuket is even niet te bevatten. De luxe die we hier ervaren is ongelofelijk. Bij ontvangst begint het al. We worden vriendelijk ontvangen door een dame, die ons in keurig Engels te woord staat en ons laat plaatsnemen op lekkere stoelen en ons een heerlijk koud bessensapje en koud opfrishanddoekje geeft :-). De koffers worden van ons overgenomen, en de dame begeleid ons tot aan de kamer. We krijgen duidelijke uitleg over het resort, en waar alles te vinden is. Onze hotelkamer is luxe, met een platte TV aan de wand, redelijk snel WiFi internet (inbegrepen in de prijs), een mooie badkamer met een grote douche. Je kan wel merken dat alles is ingericht op internationale gasten. Hier komen veel Engelsen en Russen, dat merk je wel aan de standaard die ze hier hanteren.
De koffers worden gebracht door een hotelbediende, en we besluiten maar wat te gaan eten. Het is een lange dag geweest, en de oplettende lezer heeft gemerkt dat de lunch is over geslagen (op een zakje chips na, die we nog in de rugzak hadden). Tijd om te zien wat dit resort te bieden heeft! De dame van de ontvangst had ons al verteld dat er 2 restaurants zijn binnen het resort, dus we konden kiezen. Jen had zin in pizza, en volgens de folder kon je dat bij één van de 2 bestellen… de keuze was snel gemaakt. Het restaurant was mooi en modern ingericht, overdekt maar open aan de zijkanten. Nog voor het eten werd geserveerd kwam er een Engels (wat ouder) stel schuin achter ons zitten. Ze hadden het 'gezellig' en vonden het nodig om dat luidkeels met de wereld te delen. De man van het stel stak nonchalant een peukje op…. Jen en ik keken elkaar aan, en we hadden beiden hetzelfde gevoel. We verlangde weer naar ons serene hutje op het water. We besloten een ander plekje te zoeken, dat kon want het was rustig. Het menu is vooral Europees. Pizza's, pasta's, steaks en frietjes. Gelukkig, je kan hier ook nog Thais eten… doe mij maar "Chicken Pad-Thai with extra garlic". Zoals gezegd, Jen gaat voor de Pizza… ook met kip. We zijn nogal van de kip (van wie zouden we dát nou hebben, Patricia…. ??). Heel lekker, vergelijkbaar met de culinaire kwaliteiten van chef Whisky. We eten ons buikje rond, het is namelijk een flinke portie. Zelf neem ik nog een Ice-Latte na (die dingen zijn ZO lekker!!) en we besluiten nog een stukje te gaan lopen. We lopen door de straten van Karon Beach, en binnen no-time hebben we iemand die ons naar binnen wil lokken. "Hello Sir, where' you froooom?" Met de ervaring die we hebben opgedaan besluiten we er niet op in te gaan, en lopen door. Dat gebeurde nog wel een paar keer, maarja - het hoort er een beetje bij.
Bij een apotheker kopen we zalf tegen jeuk van muggenbeet, we zijn toch een paar keer geprikt. Hopelijk helpt het zalfje tegen de jeuk. Als we dan toch bezig zijn... spul kopen tegen muggen. Dat zal je vast wel hebben hier. Even gezocht, maar in een supermarkt genaamd "Big One" hebben we het gevonden. Jen koopt een voorraadje, als het goed is moeten we het voorlopig wel redden.  Weer terug naar het hotel, we hebben weer internet, dus de blogs van de afgelopen 2 dagen hebben we ge-upload. Het thuisfront even van wat leesvoer voorzien… ;-)

Het is 22:30 uur als we besluiten te gaan slapen. Morgen staat er wat leuks op het programma, we gaan naar Phang Nga Bay (eilanden Paradijs…), daar verblijven we 3 dagen en 2 nachten. Wat we daar gaan doen, weten we nog niet… dat zien we daar wel, en lezen jullie weer in deze blog. Deal? Ok, deal.

Tot de volgende blog!